ਮੁਖਾਤਿਬ

ਪੰਜਾਬੀ (Punjabi) WN

 adjective  ਜਿਸਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਕੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ   Ex. ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਮੁਖਾਤਿਬ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਨਾ ਸਕਿਆ

MODIFIES NOUN:

ਮਨੁੱਖ

ONTOLOGY:

संबंधसूचक (Relational) ➜ विशेषण (Adjective)

SYNONYM:

ਮੁਖ਼ਾਤਿਬ

Wordnet:

bd मोगा मोगि जानाय

guj મુખર

hin मुखातिब

kan ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುವ

kas مُخٲطِب

mni ꯁꯥꯟꯅꯔꯝꯕ

ori ବାର୍ତ୍ତାଳାପରେ ଆଗ୍ରହୀ

tam பேசப்படும்

urd مخاطب