-
यभ् [yabh] 1 P. (यभति) To cohabit, have sexual intercourse with; देवाः कं जहसुर्वीक्ष्य सुतां यभितुमुद्यतम् [Bhāg.1.85] .47; 3.2.26; यभस्व नित्यं यदि शक्तिरस्ति चेत् दिने दिने गच्छति नाथ यौवनम् Śubhaṣ.
-
यभ्
cl. 1. P. ([Dhātup. xxiii, 11] ) य॑भति (or Ā. °ते, [Vet.] ; pf. ययाभGr. ; aor. अयाप्सीत्, ib.; fut. -यप्स्य॑ति, [TBr.] ; inf. यभितुम्, [BhP.] , -यब्धुम्, [TBr.] Sch. ), to have sexual intercourse, futuere,
[AV.] &c. &c.:
Desid. यियप्सति,
°ते, to desire sexual intercourse,
[ŚrS.]
-
See : कामय
Site Search
Input language: