|
पु. ( मूळ अर्थ जुगार खेळण्याची जागा , त्यानंतर पुढील अर्थ ).
पु. पालखीचा दांडा . [ सं . अक्ष - आंख + आड ? ]
जमात ; एखाद्या विशिष्ट कार्याकरितां किंवा अभ्यासाकरितां एकत्र जमणार्या लोकांची राहण्याची किंवा जमण्याची जागा ; विद्यालय ; चर्चास्थल .
तालीमखाना किंवा त्यांतील हौदा . देवेसीं कोलकाठी धरुं । अखाडा झोंबीलोंबी करुं ॥ - ज्ञा ११ . ५४८ .
रंगस्थल ; सर्कस , क्लब किंवा त्याची जागा ; रिकामटेकडे लोक बसण्याची जागा ; अड्डा ; गप्पा वगैरे मारणारें कुटाळ लोक जमण्याची जागा .
संप्रदाय ; गोसाव्यांचे पुढील १८ अखाडे किंवा मठ आहेत ; अघोरी , अरण्य अवधूत , आनंद , आश्रम , इंद्र , उदासी , कानफाट्या , कालवेला , गोदंड , गोरखपंथी अथवा गोरखनाथी , डवरा , नंगागिरी , निरंजनी , निर्वाणी , पुरी , भराडी , भारती , राऊळ , बन , सरसंभी , पर्वत , सागर , तीर्थ , सरस्वती . यांची संख्या व नांवें यांहून निरनिराळीं सांपडतात .
अड्डा ; गाड्या वगैरे उभ्या राहण्याची जागा .
गुरें येऊं नयेत म्हणून तात्पुरतें उभें केलेलें कुंपण , फाटक . [ सं . अक्षवाटक ; प्रा . अक्खाडग - अक्खाडय = खेळण्याची जागा ; - अक्खाड ; म . अखाडा ]
|