अपाङ्ग [apāṅga] ङ्गक [ṅgaka] ङ्गक a. [अपगतम् अङ्ग यस्य]
Wanting or deformed in some limb of the body.
Maimed, crippled-ङ्गः-ङ्गकः [अपाङ्गति तिर्यक् चलति नेत्रं यत्र, अप-अङ्ग-घञ्]
The outer corner or angle of the eye; चलापाङ्गां दृष्टिम्
[Ś.1.24;] अम्महे अपाङ्गकः स्फुरति किमपि वामकः
[M.2.4.] A sectarial mark on the forehead.
Cupid, the god of love.
N. N. of a plant (अपामार्ग
- Mar. आघाडा.) &c. अपाङ्गे नेत्रयोरन्ते तिलकाङ्गविहीनयोः
[Nm.] End; अथेमां सागरापाङ्गीं गाम् (अध्यति- ष्ठत्)
[Mb.1.64.13.] -Comp.
-दर्शनम्, -दृष्टिः f. f.-विलोकितम्,
-वीक्षणम् &c. a side-glance, side-long look, wink.
-देशः the place of the corner of the eye; the corner itself.
-नेत्र a. a. (said of a lady) having eyes with beautiful (or long) outer corners; यदियं पुनरप्यपाङ्ग- नेत्रा परिवृत्तार्धमुखी मयाद्य दृष्टा
[V.1.19.] (a better interpretation would however be 'with the eyes turned towards the corners' अपाङ्गयोः प्रेरिते नेत्रे यया i. e. casting sidelong looks.)