अवबुध् [avabudh] 4 A.
To awake; to recognise; तं चावबुध्या- ब्रवम्
[Dk.127.] To become sensible or aware of, feel, perceive, know, understand; त्वक्स्पर्शं नावबुध्यते Mb.; एकान्तमौग्ध्यानवबुद्धविभ्रमैः
[Śi.12,3;] [Bk.15.11;] [Ms. 8.53;] अधीत्यावबुद्धय च; येनावबुध्यते तत्त्वं प्रकृतेः पुरुषस्य च Bhāg. knows. -Caus.
To awaken, rouse; रामो रामाव- बोधितः
[R.12.23.] To make one aware of, inform; ब्रह्मचोदनानुपुरुषमवबोधयत्येव केवलम् Ś. B.; प्रागेव विदुरो वेद तेना- स्मानवबोधयत्
[Mb.] To remind, put in mind of; आर्ये सम्यगवबोधितोऽस्मि Ś1. v. l.
To teach, instruct.