प्रबाध् [prabādh] 1 Ā.
To press hard upon, oppress.
To trouble, torment, harass, tease, hurt; समुच्छ्रितानेव तरून प्रबाधते (प्रभञ्जनः)
[H.1;] [Bk.12.2.] To drive, away, remove, get over; छायां ते दिनकरभाः प्रबाधमानं वर्षत्रं भरत करोतु मूर्ध्नि शीताम्
[Rām.2.17.18;] कथं च दैवं शक्येत पौरुषेण प्रबाधितुम्
[Mb.] To throw down, destroy; समुच्छ्रितानेव तरून् प्रबाधते
[Pt.1.122.] To repel, repulse.