|
पु. - तुरटपणा ; विशिष्ट फुलांचा व वनस्पतींचा तुरट आणि आंबट रस . ( क्रि० चढणें ; येणें ; बसणें ).
- कोवळी सुपारी किंवा एखादा तुरट पदार्थ ज्यांत शिजविला आहे असें पाणी ; फल , पुष्प इ० कांच्या द्रवाच्या अंगीं असलेला काळा इ० रंग . सुपारीचा रांप धोतरावर पडला तर धोतर खराब होईल .
रापणें , रांपणें अ.क्रि. -
हवेवर उघडें ठेविल्यामुळें किंवा लोखंडाशीं संबंध झाल्यामुळें काळें होणें (
तुरट किंवा आंबट फळ , भाजी - पाला ). काळवटणें .
- छानदार छटा येणें ;
रंगणें . तया अनुरागाचेया चोळे । रापें इंद्रियांचें मैळें । - भाए ७९६
.
- चांगल्या रीतीनें भिनणें , मिसळला जाणें , मुरणें ( मसाल्यानें
खार , क्षारांनीं खत इ० ).
- अढीच्या उष्णतेमुळें गुणविशिष्ट आणि
स्वादिष्ट होणें ( आंबे इ० ).
- आंत खोल भिनणें व छटा येणें ( खार ,
मीठ , क्षार , रंग ).
- सर्व अंग व्यापणें ; सर्व शरीरावर परिणाम होणें
( ताप , उपदेश इ० आजार , विश किंवा दुसरें रोगकारक द्रव्य , औषध यांचा
).
- असा विकार भोगणें ( अंग , शरीर यांनीं ).
- सर्वत्र पसरणें व
विश्वासास पात्र होणें ( आवई , बात्मी ).
- पूर्ण , सतेज , टवटवीत ,
जिवट दिसणें ( पूर्वीं कृश व निस्तेज असलेला मनुष्य ).
- व्यापणें ;
व्यापणें व ताब्यांत , कबज्यांत घेणें . फौजेने किंवा परचक्रानें मुलूक
रांपला . गवतानें शेत रांपलें .
- ( ल . ) परिचित , चांगला माहितगार
होणें . [ राप ]
|