३४८८.
विश्वाचा तो गुरु । स्वामी निवृत्ति दातारु ॥१॥
आदिनाथापासून । परंपरा आली जाण ॥२॥
ज्ञानदेवा ज्ञान दिलें । चांगदेवातें बोधिलें ॥३॥
तोचि बोध माझे मनीं । राहो एका जनार्दनीं ॥४॥
३४८९.
केला उपकार जगीं तारियेले सर्व । निवृत्ति गुरु माझा जीव उध्दरिले सर्व ॥१॥
कायावाचामनें शरण निवृत्तिपायीं । देहभावें मीतूंपणा उरलाची नाहीं ॥२॥
ऐसा श्रीनिवृत्ति ज्ञानदेवें धरिला चित्तीं । चांगया प्रेम दिधलें गुरु वोळखिला चित्तीं ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण निवृत्तिप्रती । संसार नुरेचि उरी निवृत्ति म्हणतां चित्तीं ॥४॥
३४९०.
धन्य धन्य निवृत्तिदेवा । काय महिमा वर्णावा ॥१॥
शिव अवतार तूंचि धरुन । केलें त्रैलोक्य पावन ॥२॥
समाधि त्र्यबंक शिखरीं । मागें शोभे ब्रह्मगिरी ॥३॥
निवृत्तिनाथाचे चरणीं । शरण एका जनार्दनीं ॥४॥
३४९१.
समाधि निवृत्ति म्हणतां । हारे संसाराची व्यथा ॥१॥
दृष्टीं पाहातां निवृत्तिनाथ । काय भय नाहीं तेथ ॥२॥
समाधि पाहतांचि डोळां । काय सांगूं तो सोहळा ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । समाधि पहातांचि जाण ॥४॥
३४९२.
निवृत्ति निवृत्ति । म्हणतां पाप नुरे चित्तीं ॥१॥
निवृत्ति निवृत्ति नाम घेतां । जन्म सार्थक तत्वतां ॥२॥
निवृत्ति निवृत्ति । संसाराची होय शांति ॥३॥
निवृत्ति नामाचा निजछंद । एका जनार्दनीं आनंद ॥४॥
३४९३.
धन्य आजी डोळां । स्मामी निवृत्ति देखिला ॥१॥
कुशावर्ती करुं स्नान । घेऊं निवृत्तिदर्शन ॥२॥
प्रदक्षिणा ब्रह्मगिरी । चौर्यांयशीची चुकली फ़ेरी ॥३॥
गंगाद्वारीं स्नान करतां । हारे पय पान व्यथा ॥४॥
ऐसीं तीन अक्षरें । एका जनार्दन स्मरे ॥५॥
३४९४.
निवृत्तिनाथ तीन अक्षरें । सदा जप करी निर्धारें ॥१॥
पूर्वज उध्दरती साचार । वेदशास्त्रीं हा निर्धार ॥२॥
पुनरपि जन्माची । वार्ता नाहीं नाहीं साची ॥३॥
अनुभव धरावे वेगीं चित्तीं । एका जनार्दनीं करी विनंती ॥४॥
३४९५.
नाम जपतां निवृत्ति । न येचि पुनरावृत्ति ॥१॥
ऐसा अनुभव जीवा । चराचरीं सर्व देवां ॥२॥
एका जनार्दनीं शरण । निवृत्ति म्हणतां पावन ॥३॥
३४९६.
धन्य स्वामी माझा निवृत्ति । जडलासे चित्तवृत्तीं ॥१॥
अखंडित वाचे । नाम निवृत्ति हेंचि साचें ॥२॥
नामें पावन निवृत्ति । धन्य धन्य तो निवृत्ति ॥३॥
एका जनार्दनीं वाचे । नाम श्रीनिवृत्तीचें ॥४॥
३४९७.
आजी धन्य दिन जाला । स्बामी निवृत्ति भेटला ॥१॥
जन्म जरामरण व्याधी । अवघी तुटली उपाधि ॥२॥
मन इंद्रियांसहित । पायीं जडियेलें चित्त ॥३॥
समूळ अहंकार गेला । निवृत्तिनाथ पाहतां डोळां ॥४॥
एका विनवी जनार्दन । निवृत्तिनामें जालों पावन ॥५॥
३४९८.
नाम निवृत्ति धन्य तो निवृत्ति । देह निवृत्ति पाहतां डोळां ॥१॥
संसार सारासार निवृत्ति । वेद निवृत्ति नाम गातां ॥२॥
शास्त्र निवृत्ति पुराणें निवृत्ति । अंतर्बाह्य कीर्ति निवृत्तिचीं ॥३॥
एका जनार्दनीं पाहतांचि निवृत्ति । होय सर्व शांति निवृत्तिनामें ॥४॥
३४९९.
कळा तो अभ्यास कासया करणें । निवृत्ति नाम घेणें धणीवरी ॥१॥
धणीवरी नाम घेईं पां अंतरीं । निवृत्ति बाह्यात्कारीं होईल तुझी ॥२॥
व्यर्थ खटपट न करी पसार । निवृत्ति नामें साचार जप करीं ॥३॥
गुज गुह्य तुज सांगतों मना । निवृत्तिनाम जाणा ह्रदयीं धरीं ॥४॥
एका जनार्दनीं निवृत्ति नाम वाचे । संसाराचे साचें सार्थक जालें ॥५॥
३५००.
अहं सोहं कोहं सांडोनियां देई । निवृत्तीचे पायीं बुडी देखा ॥१॥
अकार उकार मकार निर्धार । सर्व चराचर निवृत्तिरुप ॥२॥
स्थूळ सूक्ष्म कारण महाकारण । तें निवृत्तिनाम जाण सत्य होय ॥३॥
शुध्द बुध्द नाम निवृत्तीचे वाचे । एका जनार्दनीं साचें स्मरे मनीं ॥४॥
३५०१.
उच्चार नामाचा करी पां साचार । आळस निर्धारें टाकून देई ॥१॥
तें नाम सोपें निवृत्तीचें जाणा । कायावाचा मना जप करीं ॥२॥
यातना तें कांही न पडे व्यसन । नाम उच्चारण निवृत्तीचें ॥३॥
निवृत्तिनामाचा लागलिया छंद । तुटे भवकंद नामें तोचि ॥४॥
एका जनार्दनीं निवृत्तिनाम धणी । गाईन मी वाणी सदोदित ॥५॥
३५०२.
साधन कासया श्रम ते करावे । निवृत्तिनाम गावें सदोदित ॥१॥
तीर्थयात्रा कांहीं नाम मुखें गाईं । निवृत्तिनामें डोहीं बुडी दे का ॥२॥
एका जनार्दनीं निवृत्ति नाम सार । करीं रे उच्चार वेळोवेळां ॥३॥
३५०३.
प्रपंच परमार्थ करीं कां रे सुखाचा । निरंतर वाचा निवृत्तिनाम ॥१॥
तुटेल बंधन खुंटेल पतन । निवृत्तिनाम जाण जपतांचि ॥२॥
योगयागादिक न लगे तीं साधनें । निवृत्तिनामें पेणें वैकुंठींचें ॥३॥
एका जनार्दनीं न करीं साधन । निवृत्ति म्हणतां जाण सर्व जोडे ॥४॥
३५०४.
माझ्या मना तूं करीं पां विचार । नाम निरंतर निवृत्ति जपें ॥१॥
जपतां नामावळी आळस न करीं । कोटि जन्म फ़ेरी चुके तेणें ॥२॥
सुखरुप तूं होसील साचार । गर्भाचा उदगार खुंटे साचा ॥३॥
एका जनार्दनीं सांगे निर्धार । निवृत्ति उच्चार नाम करी ॥४॥
३५०५.
सदोदित मना निवृत्तीचे पायीं । मना आणिक ठायीं जाऊं नको ॥१॥
जपतप काहीं न करीं साधन । तुटेल बंधन निवृत्तिनामें ॥२॥
तीर्थ व्रत चाड न धरीं अहंकार । नामाचा उच्चार निवृत्ति करी ॥३॥
तीर्थाचें हें तीर्थ निवृत्ति माहेर । एका जनार्दनीं निर्धार निवृत्तिपायीं ॥४॥
३५०६.
त्र्यंबक शिखरीं जीवन्मुक्त तुम्ही । नाथाचे ते धामीं गुप्तरुप ॥१॥
सर्वकाळ विठ्ठल विठ्ठल पैं वाचें । सार्थक देहाचें येणें करुनी ॥२॥
अखंड नामोच्चार समाधी सोहळा । आणिक न ये डोळां आड कांहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं म्हणावा आपुला । आसनीं शयनीं त्याला विसरुं नका ॥४॥