दैदीप्यमान दिनकर ॥ तैसा रामाचे पाठीसी सौमित्र ॥ पैल अंगद महावीर ॥ क्रोधे पाहे आम्हांकडे ॥१॥
पैल सुषेण वैद्य महावीर ॥ हा सूर्यसुतासी होय श्र्वगुर ॥ वीसकोटी वानरभार ॥ त्यासांगातें पुरुषार्थी ॥२॥
पैल जांबुवंत ऋक्षवीर ॥ तयाचा बहात्तरकोटी दळभार ॥ पैल सेनाधिपती नीळ वीर सामर्थ्य अपार पैं त्याचें ॥३॥
जेणें शिळीं बांधिला सागर ॥नळ नाम बळसमुद्र ॥ शरभ ऋृषभ पर्वतकार ॥ युद्धसमय वांछिती ॥४॥
असो आतां वानरगण ॥ त्यांचीं नामें सांगतां पूर्ण ॥ उर्वी न पुरे करितां लेखन ॥ बळार्णव सर्वही ॥५॥
यालागीं दशकंधरा अवधारीं ॥ त्यांसी युद्ध करितां समरीं ॥ काळाचीही न उरे उरी ॥ मग इतर तेथें कायसे ॥६॥
ऐसें बोलतां शुक सारण ॥अत्यंत क्रोधावला रावण ॥ म्हणे तुमचा शिरच्छेद करून ॥ टाकावा ऐसें वाटतसे ॥७॥
येरू म्हणती आम्ही तुमचे हेर ॥ सत्य सांगावा समाचार ॥ असत्य बोलूं तरी साचार ॥ दंड करावा आम्हांतें ॥८॥
असो इकडे बिभीषण ॥ समस्तांसी दावी तर्जनी उचलून ॥ म्हणे पैल पहा रावण ॥ गोपुरावरी चढलासे ॥९॥
दहा शिरांवरी दाहा छत्रें ॥ दाहा विलसती मित्रपत्रें ॥ सेवक करी ढाळिती चामरें ॥ एकीं पिकमात्रें धरियेली ॥२१०॥
जैसा मघे उतरे पर्वतशिखरीं ॥ तैसा रावण भासे गोपुरीं ॥ अलंकारदीप्ति महीवरी ॥ विद्युत्प्राय झळकतसे ॥११॥
ऐसी आपुली संपदा पूर्ण ॥ शत्रूलागीं दाखवी रावण ॥ छत्रछायेविद्युत्प्राय झळकतसे ॥११॥
ऐसी आपुली संपदा पूर्ण ॥ शत्रूलागीं दाखवी रावण ॥ छत्रछायेखालीं रामसैन्य झांकून गेले ते समयीं ॥१२॥
जैसें उठतां मेघडंबर ॥ खालीं आच्छादे जग समग्र ॥ सेनेसहित रामचंद्र ॥ छत्रछायेतळीं तैसा ॥१३॥
ऐसा देखानि लंकापती ॥ कपिवीर क्षोभले चित्तीं ॥ सौमित्रें चाप घेतलें हातीं ॥ निमिषार्ध न लागतां ॥१४॥
लाविला अर्धचंद्रबाण ॥ ओढी ओढिली आकर्ण ॥ कल्पांतचपळेसमान ॥ चापापासूनि सूटला ॥१५॥
मुकुट छत्रे ते अवसरीं ॥ तोडून पाडिली धरणीवरी ॥ रावण घाबरला अंतरीं ॥ खालीं झडकरी उतरला ॥१६॥
म्हणे कोण्या वीरांचे संधान ॥ पाडिली दहाही छत्रें खंडून ॥ अन्न पान शयन ॥ गोड न लागे रावणातें ॥१७॥
कपाळशूळें आरंबळे व्याघ्र ॥ कीं वणव्यांत आहाळे अजगर ॥ तैसा दुःखें दशकंधर ॥ चिंताक्रांत सर्वदा ॥१८॥
रामविजय ग्रंथ सुंदर ॥ हाचि केवळ क्षीरसागर ॥ साहित्य शेषशयन अरुवार ॥ वरी सर्वेश्र्वर पहुडला ॥१९॥
तेथें सप्रेम कळा लक्ष्मी ॥ सदा विलसे पादपद्मीं ॥ तरी सद्भाविक श्रोते तुम्ही ॥ पार्षदगण हरीचे ॥२२०॥
सुंदरकांड संपले येथोन ॥ पुढे युद्धकांड सुरस पूर्ण ॥ तें रसभरित भक्तजन ॥ करोत श्रवण सर्वदा ॥२१॥
जो अयोध्यापति रघुनंदन ॥ तेणेंच धनुष्यबाण ॥ दोनी कर जधनीं ठेवून ॥ भीमातटीं उभा असे ॥२२॥
श्रीधरवरदा ब्रह्मानंदा ॥ पांडुरंगा पुंडलीकवरदा ॥ भक्तहृदयारविंदमिलिंदा ॥ अभंग अभेदा जगद्रुरु ॥२३॥
स्वस्ति श्रीरामविजयग्रंथ सुंदर ॥ संमत वाल्मीकिनाटकाधार ॥ सदा परिसोत भक्त चतुर ॥
त्रयोविंशाध्याय गोड हा ॥२२४॥ अध्याय ॥२३॥