वृत्तिकारग्रन्थः

त्र्प्रथ वृत्तिकारग्रन्थः ।
आदिशब्दो मकारान्तो लुकि क्लेशेन संगतिः ।
नञध्याह्रियते सूत्रे ‘ संकरात् परिचोदना ॥१७॥
प्रमाणल्षणाsज्ञानादू व्यभिचारात्परीक्षणम् ’ ।
न तत्प्रत्यक्ष( १ )मित्येवमपरीक्षोपसंहृता ( २ ) ॥१८॥
तत्राsन्यस्याsयथार्थत्वं प्रत्यक्षे तु यथार्थता ।
यदाभासं हि विज्ञानं तत्संयोगे ततिष्यते ॥१९॥
सम्पूर्णं लक्षणं ह्येतत् तत्सतोर्व्यत्ययः कृतः ।
शोभनार्थस्तु सच्छब्दो यब्दाsध्याहारकल्पना ॥२०॥
अर्थापत्त्येतरेषां च प्रत्यक्षाssभासलक्षणम् ।
बाधकज्ञानलाभो हि पूर्वाsबाधे न सम्भवेत् ॥२१॥
स चाsस्तीत्येव बोधत्वे सति नाsन्योन्यसंश्रयम् ।
न चाsनागतबाधे च पूर्वेणात्मा हि लभ्यते ॥२२॥
निमित्तदोषभेदेन पश्चाद्यत्राप्यबाधनम् ।
भवत्येव हि तत्रापि नरान्तरविपर्ययः ॥२३॥
सर्वेषां सर्वदा यत्र धीः स्यात्तत्र न बाधनम् ।
न हि कारणदुष्टत्वबुद्धिस्तत्र बलीयसी ॥२४॥
जात्यादिषु यदा जाता बुद्धिः पश्चादसंभवात् ।
नाश्यते युक्तिभिस्तत्र व्यक्तमन्योन्यसंश्रयम् ॥२५॥
स्वतःप्रामाण्यतश्चात्र निर्णयोsस्तित्वबोधनात् ।
तद्रूपप्रत्ययोत्पत्तेस्तदसद्वादिनामपि ॥२६॥
वृत्तिकारग्रन्थः समाप्तः ॥