(वृत्त्माल्यभारा )
तव पादसरोरुही स्वचितभ्रमराते रस चाखवूनि गोवू; ।
तुज भक्त तुजे सदैव गाती, मृग आम्ही गुणगीतसक्त होवू ॥१॥
मज वाटतसे सभाग्य मोठे, भगवद्भक्त तयात म्या जुडवे’ ।
तदधीन तुज्या यशःसुधेचा र्हद गंभीर, तयामधे बुडावे ॥२॥
तुज वर्णिति संत संगमुक्त प्रकृतिप्रेमळ, तद्भणी शिरावे ।
तुजिया गुणसागरात माजे मन हे सैंधव माधवा ! विरावे ॥३॥
गमते भगवज्जनप्रसंगे मज, टाकूनि गृहादिलोभ जावे ।
करुणावरुणालया मुकुंदा ! तुजला सादर सर्वदा भजावे ॥४॥
तुजला रघुनाथ रामचंद्र प्रभुजी यापरि नित्य आळवावे ।
मन चंचल हे, त्वदंघ्रिपद्मी जडता न क्षणमात्र चाळवावे ॥५॥
मन हे विषयी उडीच घाली, विष हे जाणुनि त्यावरी विटावे ।
तव कीर्ति उदार कामधेनू, तिस मी होउनि वासरू चिटावे ॥६॥
तुज एक अनेकभूतभेदी घटतोयार्क अशेपरी, पहावे ।
भजकार्पितभुक्तपादराजतुलसीदाम शिरी सदा वहावे ॥७॥
त्रिजगन्नयनप्रमोदहेतु त्वदुदारांघ्रिसरोज म्यां नमावे ।
मधुपत्व धरूनिया रमावे, स्वसुके त्या भुवनत्रयी न मावे ॥८॥