श्रीसप्‍तशतीगुरुचरित्र - अध्याय ४७

भक्त अतिप्रियसात । दिवाळीच्या सणानिमित्त । न्यायागुरुसीगृहाप्रत । प्रार्थितीं सप्तग्रामवासी ॥१॥

गुरु तोषवाया तयां । सातरुपें धरोनियां । जाती सातांच्या आलया । राहूनियां तया ग्रामीं ॥२॥

तों विस्मित होऊनी पुढती । एकामेकां झगडती । माझे घरीं गुरुमूर्ति । करिती दिपावळी असे ॥३॥

ग्रामलोक मिथ्या म्हणती । येथेंची होती गुरुमूर्ति । दिल्ही खूण सर्व दाविती । गुरु म्हणती सर्व सत्य ॥४॥

होसी केवळ परब्रह्म । असें स्तविंती ते सप्रेम । तयां भक्तां गुरुत्तम । देती धाम अलभ्य जें ॥५॥