एकनाथी भागवत - श्लोक १७ वा

नाथमहाराजांचा हा प्रासादिक ग्रंथ परमपूज्य असल्याने यावर भक्तजनांची आदरबुद्धी आहे.


तच्छ्रुत्वा तेऽतिसंत्रस्ता विमुच्य सहसोदरम् ।

साम्बस्य ददृशुस्तस्मिन्मुसलं कुलनाशनम् ॥१७॥

ऐकूनि शापाचें उत्तर भयभीत झाले कुमर ।

सोडूनि सांबाचें उदर । अतिसत्वर पाहती ॥६९॥

तंव ते लोहमय मुसळ । देखते झाले तत्काळ ।

मग भयभीत विव्हळ । एकाएकीं सकळ दचकोनि ठेले ॥३७०॥

नासावें यादवकुळ । ऐसा श्रीकृष्णसंकल्प सबळ ।

तोचि झाला लोहाचें मुसळ । जाण तात्काळ ऋषिवाक्यें ॥७१॥

जें जें ब्राह्मणाचें वचन । तें तें अन्यथा हों नेदी श्रीकृष्ण ।

ब्राह्मणाचें जें वदे वदन । तें श्रीकृष्ण स्वयें सत्यत्वा आणी ॥७२॥

देखोनि ऋषीश्वरांचा कोप । ऐकोनि कुलक्षयाचा शाप ।

यदुकुमरां अतिसंताप । भयें कंप सूटला ॥७३॥

N/A

References : N/A
Last Updated : September 19, 2011

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP