अधिवासः [adhivāsḥ] 1 Abode, residence; dwelling; सतत˚सुभगा- पिंतस्तनम्
[Māl.5.8;] तस्यापि स एव गिरिरधिवासः
[K.137;] लक्ष्मीभृतोऽम्भोधितटाधिवासान्
[Śi.3.71] situated on; settlement, habitation. वसन्ति मन्नियोगेन अधिवासं च राक्षसाः
[Rām.3.36.4.] An inhabitant, neighbour.
Obstinate pertinacity in making a demand, sitting without food before a person's house till he ceases to oppose or refuse it (Mar. धरणें).
[अधिवासयति देवता अनेन, करणे घञ्] Consecration of an image especially before the commencement of a sacrificial rite; see अधिवासनम् also. शुद्धाधिवासाश्च विशुद्धसत्त्वाः
[Bu. Ch.1.39.] A garment, mantle (अधीवासः also).
A birth-place; जातिश्रेण्यधि- वासानां कुलधर्माश्च सर्वतः । वर्जयन्ति च ये धर्मं तेषां धर्मो न विद्यते ॥
[Mb.12.36.19.] अधिवासः [adhivāsḥ] Application of perfumes or fragrant cosmetics; scenting, perfuming; fragrance, scent, fragrant odour itself; अधिवासस्पृहयेव मारुतः
[R.8.34;] [Śi.2.2,] 5.42;
[K.183.]