भृत्य [bhṛtya] a. a. [भृ क्यप् तक् च] To be nourished or maintained &c.
त्यः Any one requiring to be supported.
A servant, dependant, slave.
A king's servant, minister of state; भृत्यप्रणाशो मरणं नृपाणाम्
[H.2.136.] A subject.
त्या Rearing, fostering, nourishing, taking care of; as in कुमारभृत्या q. v.
Maintenance, support.
A means of sustenance, food.
Wages.
Service. -Comp.
-अध्यापनम् teaching the Veda for hire;
[Ms.11.62.] जनः a servant, dependant.
servants taken collectively.
-भर्तृ m. m. the master of a family.
-वर्गः the body of servants, household; यथावद् भृत्यवर्गस्य चिकीर्षेत् कर्म आदितः
[Mb.12.192.11.] -वात्सल्यम् kindness to servants.
-वृत्तिः f. f. maintenance of servants; यस्य त्रैवार्षिकं भक्तं पर्याप्तं भृत्यवृत्तये
[Ms.11.7.]