मुग्ध [mugdha] a. a. [मुह्-क्त]
Stupefied, fainted.
Perplexed, infatuated.
Foolish, ignorant, silly, stupid; शशाङ्क केन मुग्धेन सुधांशुरिति भाषितः
[Bv.2.29;] अयि मुग्धे काऽन्या चिन्ता प्रियासमागमस्य
[V.3.] Simple, artless, innocent; अपूर्वकर्मचण्डालमयि मुग्धे विमुञ्च माम्
[U.1.46;] [Māl. 7.1;] दृष्टोत्साहश्चकितचकितो मुग्धसिद्धाङ्गनाभिः
[Me.14.] Erring, mistaken.
Attractive by youthful simplicity (not yet acquainted with love), child-like; (कः) अयमाचरत्यविनयं मुग्धासु तपस्विकन्यासु
[Ś.1.24;] [U.6.35;] [R.9.34.] (Hence) Beautiful, lovely, charming, pretty; हरिरिह मुग्धवधूनिकरे विलासिनि विलसति केलिपरे
[Gīt.1;] [U.3.5.] New (as the moon); मालतीनयनमुग्धचन्द्रमाः
[Māl.9.21.] (com. बालचन्द्रः).
-ग्धा A young girl attractive by her youthful simplicity, a pretty young maiden; (regarded as a variety of Nāyikā in poetic compositions); काचं मणिं काञ्चनमेकसूत्रे मुग्धा निबध्नन्ति किमत्र चित्रम् Udb. -Comp.
-अक्षी a lovely-eyed woman; वियोगो मुग्धाक्ष्याः स खलु रिपुघातावधिरभूत्
[U.3.44.] -आनना having a lovely face.
-आलोक a. a. lovely to look at; दशनमुकुलै- र्मुग्धालोकं शिशुर्दधती मुखम्
[U.1.2.] -दृश् a. a. fair-eyed.
-धी, -बुद्धि, -मति a. a. silly, foolish, stupid, simple.
-बोधम् N. N. of a celebrated grammar by Vopadeva.
-भावः simplicity, silliness.
-विलोकितम् a beautiful glance.-स्वभावः artlessness, simplicity.