|
पु.
पु. धक्का ; नेट ; जोर . रेटाई , रेंटाई - स्त्री .
पु. बाहु ; हात . [ का . रट्टे = हात ]
रेटण्याची किंवा ढकलण्याची क्रिया ; धक्का ; ढकलाढकली . ( क्रि० करणे . )
टोला ; तडाखा ; जोराचा धक्का ; धबका . ( क्रि० मारणें , लगावणें , बसणें , लागणें ).
( ल . ) जोर ; जुलूम ; बळजबरी ; धटाई ; दांडगाई . ताकीद केली असतां भारी जमावाने तुम्हांसी रेटाई करुन जाणार असतील . - वाडसमा १ . १९६ .
( कामाचा ) नेट किंवा दडपण . ( काळजीमुळें मनावर दाब . ( क्रि० पडणें , बसणें ).
संकटे , विघ्ने इ० कडे दुर्लक्ष्य करुन किंवा त्यांना न जुमानता काम चालू ठेवण्याची क्रिया .
मुसंडी , ( लहान अरुंद मार्गानें जातांना ) ( क्रि० मारणें )
ओबडधोबड , विद्रूप वस्तु .
चालढकल . रेटारेट , रेटारेटी - स्त्री .
ढकलाढकल ; खेंचाखेंच ; ढकलण्याची क्रिया .
अवाढव्य , अचाट राक्षसी खच ; ढिगारा ( वस्तूंचा ).
( ल . ) चालढकल ; हेळसांड ; दुर्लक्ष . मला बारीक ज्वर येत होता त्याची रेटारेटी आणि दिवे लावून कापूस वेंटी . रेटूक , रेंटूक - न . ( तुच्छतेने ) जाड भाकर , पोळी , पापड इ०
अतिशय दाब अगर चिरडून टाकण्यास समर्थ असा धक्का . [ ध्व . ] रट्टे , घट्टे , खाणें पडणें - सराव होणें ; टक्केटोणपे खाणें . रट्टे , रट्टा , देणें - हातानें मारणें ; तडाखा मारणें . रट्टावून - क्रिवि . रेटून ; भक्कम ; पूर्ण . स्टेशन अद्यापि रट्टावून कोसभर आहे . मघाशीं रट्टावून जेवलों , आतां भूक नाहीं .
|