अनुशास् [anuśās] 2
[P.] (a) To advise, persuade, prevail upon, address; इति ध्रुवेच्छामनुशासती सुतां शशाक मेना न नियन्तुमुद्यमात्
[Ku.5.5;] पूर्वानुशिष्टां निजगाद भोज्याम्
[R.6.59.] (b) To direct, tell, order, enjoin, to teach, instruct (how to act); दशरथप्रभवानुशिष्टः
[R.13.75;] वत्से त्वमधुनाऽनुशासनी- यासि
[Ś.4;] राजपत्नीनियोगस्थमनुशाधि पुरीजनम्
[Bk.2.17;] को नु खलु मामेवमनुशास्ति V.4 tells, directs; मघवा वनगमनाय कृतबुद्धिं भवन्तमनुशास्ति V.5 tells, directs; माणवकं धर्ममनुशा- स्ति Sk.;
[Ms.6.86.] To rule, govern.
To chastise, punish, correct; इयमेव तावत्प्रथममनुशासनीया
[Ve.2;] अरिकुल- मनुशासनीयम् 3; स्वकर्म ख्यापयन्ब्रूयान्मां भवाननुशास्त्विति
[Ms.11.] 99,9.233.
To praise, extol.
To accomplish, perform, execute.
अनुशासक, शासिन्, शास्तृ or शासितृ a. One who directs, instructs, governs or punishes; कवि पुराणमनु- शासितारम्
[Bg.8.9] ruler; एष चोरानुशासी राजेति भया- दुत्पतितः