अव्याप्तिः

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

 noun   व्याप्तिः च तदभाववदवृत्तित्वम् व्यापकसमानाधिकरण्यम् अनौपाधिकत्वम् आधेयतादिवत् वस्तुभावविशेषः लक्ष्ये लक्षणस्याप्रवृत्तिः।   Ex. अव्याप्तिः इति एकः दोषः अस्ति।

ONTOLOGY:

अवस्था (State) ➜ संज्ञा (Noun)

 noun  व्याप्तेः अभावः।   Ex. जलस्य अव्याप्तिः कष्टप्रदा अस्ति।

ONTOLOGY:

अवस्था (State) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

ben অব্যাপ্তি

guj અવ્યાપ્તિ

hin अव्याप्ति

ori ସଂକଟ