|
पु. १ खीळ ; मेख ; लोहशंकु ; लोखंडाची अणकुचीदार वस्तु . २ गाय , म्हैस यांच्या स्तनांतुन दूध बाहेर निघण्यास आंतील प्रतिबंध करणारा मळ , हा जनावर व्याल्यानंतर काढावा लागतो . ३ रचलेल्या दगडांचा ढीग , वरंडा ; एखादी शंक्वाकृति रचना . ४ जमिनींतुन नुक्ताच बाहेर येणारा अंकूर . ५ तीन अथवा चार गांवाच्या सीमा एकत्र मिलण्याचे ठिकाण . ६ छापण्याचा ठसा , ठाईप ७ ( माण ) गाडीच्या जोखडांतील भोंकांत ( बैलास दुसरीकडे खांदा वळवितां येऊं नये म्हणुन ) बसविण्याची खुंटी , दांडा , शिवळ . खिळयाचें प्रकार - स्क्रु , टेकस , कुर्हाडी , तारेचा . ( सं . कीलक ; प्रा . खीलओ . गु . खिळो ; बं . ओरि . खील , खिला ). म्ह० ( खिळ्यासाठीं नाल गेला , नालासाठीं घोडा गेला . घोड्यासाठी स्वार गेला . एवढा अनर्थ खिळ्यानें केल्या = क्षुल्लक चुकी . पासुन परंपरेनें मोठा अनर्थ गुदरतो . ०जोडणार - पु . टःअसे , टाइप जुळविणारा , कंपाझिटर . ०पट्टी - स्त्री . १ घराचें लोखंडी काम ' घर तर झालें खिळापट्टी व्हावयाची आहे .' २ कपाळावर लाविलेल्या तंबड्या गंधाच्या दोन ओळी व त्यांत सुपारी जाळुन तिचा किंवा कस्तुरीचा लाविलेला टिळा . त्यावरुन खिळेपट्टी करणें - लोकांच्या घरी जेवूने .' आज कोटें खिळेपट्टी झाली ?' ०माणी वि. लोकंडी खुंटी व तिच्या भोगती लोखंडी मायणी असभारेण ( जातें ). किळेपाणी पहा . खिळारें - खिळोरें पहा .
|