|
पुन .
पुन ( सामा . ) बंभाळ पहा .
पु.
भडभडणारा भडका ( आगीचा ); धडधडाठ ; लोट .
समुदाय .
दिपवणारी प्रभा ; लोळ ; झोत ; लखलखाट ( दिव्यांचा ). पैं दीपाचिया बंबाळीं । कां चंद्र हन जें उजळी । - ज्ञा १५ . ३०८ .
मोठा नाद . - वि .
जंगी ; अफाट ; अवाढव्य ; राक्षसी ; जबर ; विस्तृत ; मोकाट पसरलेला ; मोठा . प्रमाणाचा बंबाळ दिवा । - भाए ५४० .
मोठा आवाज ; घोष ; गर्जना ; गोंगाट ; हलकल्लोळ . ऐसा अदभुत तूरबंबाळु । ऐकोनि ब्रह्मा व्याकुळु । - ज्ञा १ . १३६ .
पुष्कळ व जोराचा प्रवाह ( रक्ताचा , रसाचा , द्रवाचा ).
उधळपट्टी करणारा ; उडाऊ ( मनुष्य , त्याचें वर्तन , हेतु , काम , संस्था , खर्च ).
( रक्तानें ) भरलेलें ; वाहणारें . उदा० रक्तबंबाळ . बंभाळ पहा .
आकस्मिक उसळी ; भपकारा ( उग्र वासाचा ). - वि . मोठा ; लखलखीत . उदा० बंभाळ जाळ उठला - उजेड पडला . [ प्रा . बंब ]
( काव्य . ) मोठा ( आवाज ).
तेजोमय ; तेजाळ ; झगझगीत . पांचही दिवटिया बम्बाळ । हातीं धरुनि वैकुण्ठपाळ । - मुआ १४ . १४९ .
०दिवा दीवा - पु . ( महानु . ) मोठा दिवा ; लामणदिवा . आठाइतेआं देवा बंबाळुदीवा । - शिशु १५३ . [ ध्व . ] बंबाळी - स्त्री .
जंगीपणा ; अफाटपणा ; विस्तृतता .
पराकाष्ठेचें वैपुल्य ; चंगळ ( मेजवानीचे प्रसंगीं अन्नाची ).
धुमश्चक्री ; धुमाळी ; अप्रतिबद्ध वर्तन .
बेपर्वाई ; चैन ; उधळपट्टी ( खर्चाची ).
|