प्रारंभीपासून भजन - गुरुराया मजवरी ०।
उठोनिया प्रातःकाळी , जपा रामनामावळी ।
स्वये ध्यातो चंद्रमौळी , शैलबाळीसमवेत ॥१॥
राम योग्यांचे मंडण , राम भक्तांचे भूषण ।
राम धर्माचे रक्षण , संरक्षण दासांचे ॥२॥
रामे ताटका मारिली , रामे शिळा उद्धरिली ।
रामे जानकी पर्णिली , गणिका केली ते मुक्त ॥३॥
रामे पाषाण तारिले , रामे दैत्य संहारिले ।
रामे बंदी सोडविले , मुक्त केले सुरवरां ॥४॥
रामे रक्षिले भक्तांसी , रामे सोडविले देवांसी ।
रामदासाचे मानसी , रामदासी आनंद ॥५॥
भजन - गुरुवरा सदगुरुवरा ०।
गुरुघरची मी दासी । सखये ॥धृ॥
गुरुसेवेविण काही न जाणे । जन म्हणती मज पिशी ॥१॥
शब्द्स्पर्शरुपरसगंधाविषी । असे सदा उदासी ॥२॥
हर्षखेदादि द्वंद्वातीत मी । गुरुपदआश्रयासी ॥३॥
कोणी निंदो कोणी वंदो । मी नाही मोहपाशी ॥४॥
मुखी गुरुनाम ह्रदयी गुरुप्रेम । गुरुचिंतन अहर्निशी ॥५॥
मायेहुनि मवाळु गुरु माझा प्रेमळु ।
दासा निजांगे रक्षी ॥६॥
कलावंतगुरुचरणसरोजी । गया प्रयाग काशी ॥७॥
भजन - मजला उद्धरि ०।
तुम रहो किसी ठाम । करो कोईसाभी काम ।
पर भजो आठो याम । राम राम राम ॥१॥
सिद्ध हुये गणराया । आदि पूज्यपद पाया ।
उन्हे मिला यही पाया ॥राम०॥२॥
प्रल्हादको जलाया । नही जली कुछ काया ।
झट उसनेभी गाया ॥राम०॥३॥
जब मालाको चबाया ।
राम कपीने न पाया चाम चीरके दिखाया ॥राम०॥४॥
विष शंभूने पचाया । नाम नीलकंठ पाया ।
तब यही मंत्र गाया ॥राम०॥५॥
सत्तरुबीने बताया । वाल्मिकिजीको माया ।
मरा मरा से भी पाया ॥राम०॥६॥
जारी लंका महावीर । बची एकहि कुटीर ।
जहां जपता था धीर ॥राम०॥७॥
काटे रावणने पंख । गिरा गृद्ध हो अपंख ।
हुवा रटके सपंख ॥राम०॥८॥
कहे द्विज सुखधाम राम देंगे निजधाम ।
जो की भजे अभिराम ॥राम०॥९॥
रहे तुलसी निष्काम । हुवे भक्त सरनाम ।
रट गये सुरधाम ॥राम०॥१०॥
भजन - जगदीशा ०।
नको प्राण्या राहू सदा तू कष्टी ।
आनंद भोगाया सारी ही सृष्टि ॥धृ०॥
धन मान आप्त इष्ट सारे ।
दोन्हीकडुनि तुज छळिती बा रे ।
त्यांच्या मोहे तुझी अंध झाली दृष्टि ॥१॥
कनवाळु मायबाप सदगुरुराय ।
सदभावे वंदिता दिव्य पाय ।
देईल तुजला ज्ञानदृष्टि ॥२॥
गुरुबोध साठवि ह्रदयामाजारी ।
सत्यासत्यविचार करी अंतरी ।
चढेल अंगी सप्रेमपुष्टि ॥३॥
गुरुभजनामृत सिंचन करिता ।
चिंताग्नि विझुनि जाईल ताता ।
होईल तुजवरी कृपावृष्टि ॥४॥
कलिमलहरिगुरु तोचि थोर ।
त्याविण त्रिभुवनी न दिसे सार ।
पदस्पर्शे लाभे अखंड संतुष्टि ॥५॥
भजन - श्रीकृष्ण चैतन्यप्रभु नित्यानंदा ०।
तू भज रे भज रे भज रे । मानवा या रघुवीरा ॥धृ०॥
नरदेहासी आलिया प्राणी । जो राम वदे ना वाणी ।
काळ पाडिला त्यासी धरणी । सोडविता नाही कोणी ॥१॥
पळ पळ हे आयुष्य जाते । नरदेह न ये मागुते ।
तू शरण जाई संतांते । ते निजपद देतील तूते ॥२॥
रामदास विनंति करी । गुरुकृपा आम्हावरी ।
तो सबाह्य अभ्यंतरी । अवलोकी चराचरी ॥३॥
भजन - तुमबिन गुरुजी ०।
अंजनीसुत हनुमंत महाबल , वायुसुता हनुमंता हो ॥धृ०॥
हुकूम लेकर लंका फिरके बनमे जाकर बैठा हो ।
अशोकबनमे सीता बैठी हम भी जाकर देखा हो ॥१॥
चतुरंगबनमे मुद्रा डाली देखन लागी सीता हो ।
यही मुद्रा मेरे रामकी रोवन लागी सीता हो ॥२॥
सीतामाई पूछन लागी कौनका हो तुम दूता हो ।
कौन देशसे आये तुम तो कौन तुम्हारी माता हो ,
कौन तुम्हारा पिता हो ॥३॥
राम लक्षुमन दोनो भाई उनका है हम दूता हो ।
उत्तर खंडसे आये हम तो अंजनी हमारी माता हो ,
वायु हमारा पिता हो ॥४॥
अब तुम चिंता मत करो जननी रामसहित दळ आता हो ।
हुकून नही श्रीरामचंद्रका , नही तो लेकर जाता हो ॥५॥
लंका जाले बाग उखाडे बीच समंदर बैठा हो ।
तुलसीदास भगवानभरोसे चरणकमल चित्त लागा हो ॥६॥
भजन - सच्चिदानंद कृष्ण ०।
निजबोधाची दिवटी लावी । देव प्रत्यक्ष नयनी दावी ॥१॥
या गुरुसी काय बा द्यावे । यासी कैसेनि उतराई व्हावे ॥२॥
सिद्धस्वरुप चोरिले होते । ते उमगले याचेनि हाते ॥३॥
स्वामी केशवचि कृपाळु खरा । जेणे भेटविले विश्वंभरा ॥४॥
भजन - चला चला रे सर्व मिळोनि ०।
शेवट गोड करी ०। ते विज्ञापना -