श्रीकृष्णलीला - अभंग १ ते ५

१.
कृष्णराम लीला सवें त्या गोपाळां । जन्मासी सांवळा कैसा आला ॥१॥
विस्तार बोलाया बैस तूं अंतरा । करीं तूं पामरा कृपादान ॥२॥
म्हणोनि विनवी पाया पैं निगुती । ऐकावें श्रींपाति नामा ह्मणे ॥३॥

२.
भूमि भार झाला चालली अदकांत । धरूमियां रूप गाईचें हो ॥१॥
विधीपासीं गेली रडूं ते लागली । समद्र वहिली कथा सांगे ॥२॥
नको भिऊं म्हणो नि अश्वासि लें विधिनें । सवें तीस घेऊन गेला ठायां ॥३॥
नामा ह्मणे तेचि आधार सर्वांची । रूप नाम त्यासी कांही नाहीं ॥४॥

३.
देव क्षिराब्धिसी आलो हो सकळ । करूनि निश्चळ मनामाजी ॥१॥
प्राणायाम मुद्रा लावूनि अंतरीं । इंद्रादि श्रीहरि चिंतूनियां ॥२॥
विराट जें पाहीं संस्कृतें वर्णियेलें । तेंचि चिंति-येलें नामा म्हणे ॥३॥

४.
अकस्मात तेथें उठली ते वाणी । नका भिऊं म्ह-णोनि मेघरूपा ॥१॥
ऐकतांचि कानीं हरुषले मनीं । देवाचिया श्रेणी नामा म्हणे ॥२॥

५.
शेषाप्रती बोले लक्ष्मीचा तो वर । चला अवतार घेऊं आतां ॥१॥
पृथ्वीवरी दैत्य माजले ते फार । गार्‍हाणें सुरवर सांगूं आले ॥२॥
शेष ह्मणे मज श्रम झाले फार । यालागीं अवतार मी न घेचि ॥३॥
रामअवतारी झालों लक्षुमण । सेविलें अरण्य तुह्मां-सवें ॥४॥
चैदा वर्षांवरी केलें उपोषण । जाणतां आपण प्रत्यक्ष हें ॥५॥
नामा ह्मणे ऐसें वदे धरणीधर । हांसोनी श्रीधर काय बोले ॥६॥