|
निष्ठ [niṣṭha] a. a. [नि-स्था-क षत्वटुत्वे] (Usually at the end of comp.) Being in or on, situated on; तन्निष्ठे फेने. Depending or resting on, referring or relating to; तमोनिष्ठाः [Ms.12.95.] Devoted or attached to, practising, intent on; सत्यनिष्ठ. Skilled in. Believing in; धर्मनिष्ठ. Conducive to, effecting; हेमाम्भोज स्रजस्ते विशद सुमहते प्लोषपोषाय निष्ठाः [B. R.5.51.] ष्ठा Position, condition, state; तेषां निष्ठा तु का कृष्ण [Bg.17.1;] तेषामशान्तकामानां का निष्ठाऽविजितात्मनाम् [Bhāg.11.5.1.] Basis, foundation. Fixity, fixedness, steadiness; मनो निष्ठाशून्यं भ्रमति च किमप्यालिखति च [Māl.1.31;] Devotion or application, close attachment. Belief, firm adherence, faith; शास्त्रेषु निष्ठा [Māl.3.11;] लोकेऽस्मिन् द्विविधा निष्ठा पुरा प्रोक्ता मयाऽनघ [Bg.3.3.] Excellence, skill, proficiency, perfection. Conclusion, end, termination; (शृणु) चरितं पार्थिवेन्द्रस्य यथा निष्ठां गतश्च सः [Mb.1.49.6;] अत्यारूढि- र्भवति महतामप्यपभ्रंशनिष्ठा [Ś.4.3.] (v. l.). The catastrophe or end of a drama. Accomplishment, completion (समाप्ति); पाणिग्रहणिका मन्त्रा नियतं दारलक्षणम् । तेषां निष्ठा तु विज्ञेया विद्वद्भिः सप्तमे पदे ॥ [Ms.8.227.] The culminating point; इयं च निष्ठा नियतं प्रजानाम् [Bu. Ch.3.61.] Death, destruction, disappearance from the world at the fixed time. Fixed or certain knowledge, certainty. Begging. Suffering, trouble, distress, anxiety. (In gram.) A technical term for the past participial terminations क्त, क्तवतु (i. e. त and तवत.) N. N. of Viṣṇu.
|