यशस् [yaśas] a. a. [अश् स्तुतौ असुन् धातोः ल्युट् च
[Uṇ.4.19] ]
Lovely, agreeable, worthy.
Honoured. -n. Fame. reputation, glory, renown; विस्तीर्यते यशो लोके तैलबिन्दु- रिवाम्भसि
[Ms.7.34;] यशस्तु रक्ष्यं परतो यशोधनैः
[R.3.48;] 2.4.
An object of glory or respect, a person of distinction.
Ved. Beauty, splendour.
Favour, partiality.
Wealth.
Food.
Water.
An assemblage of rare merits; यावद् हि प्रथते लोके पुरुषस्य यशो भुवि । तावत् तस्याक्षया कीर्तिर्भवतीति विनिश्चिता ॥
[Mb.12.54.32] (com. यशः परचित्तचमत्कृतिजनको गुणौघः).
An indirect fame (परोक्षकीर्ति); तपति च कीर्त्या यशसा ब्रह्मवर्चसेन
[Ch. Up.3.] 18.3. -Comp.
-कर a. a. (यशस्कर) conferring glory, glorious; साम्राज्यकृत् सजात्येषु लोके चैव यशस्करः
[Ms.8.387.] -कामa.
(यशस्काम) desirous of getting fame.
aspiring; ambitious.
-कायम्, -शरीरम् body in the form of fame; यशःशरीरे भव मे दयालुः
[R.2.24;] नास्ति येषां यशःकाये जरामरणजं भयम्
[Bh.] -द a. a. (-यशोद) conferring fame. (ः) (येन वायुना शीद्यते शद् अच्) quicksilver; यशदं रङ्गसदृशं रीतिहेतुश्च तन्मतम् Bhāva P. (ा) N. of the wife of Nanda and foster-mother of Kṛiṣṇa.
-धन a. a. or s. one whose wealth or valued treasure is fame, rich in fame, very renowned; अपि स्वदेहात् किमुतेन्द्रियार्थाद् यशो- धनानां हि यशो गरीयः
[R.14.35;2.1.] -धर a. a. (यशोधर) keeping up or preserving glory.
-धा a. a. conferring fame; कच्चिद् यशोधा रथयूथपानां गाण्डीवधन्वोपरतारिरास्ते
[Bhāg. 3.1.38.] -पटहः (यशःपटहः) a double drum.
-प्रख्यापनम् (यशःप्रख्यापनम्) spreading or proclaiming the glory.-भृत् a. (यशोभृत्) famous, renowned.
-शेष a. a. remaining only in fame; having nothing left behind except glory i. e. dead; cf. कीर्तिशेष. (-षः) death.
-हर a. a. (यशोहर) taking away fame, dishonouring, ignominious.