उंट कोण्या कानीं (कोनीं) बसेल कोण जाणें (त्याचा नेम नाहीं)

मराठी वाक्संप्रदाय - वाक्यप्रचार

   (एका उंटावर एका बाजूला भाजीपाला व दुसर्‍या बाजूस मडकी घालून एक माळी व एक कुंभार चालले होते. वाटेत उंट मधून मधून भाजीच्या बाजूस तोंड वळवून भाजी ओरबाडी व खाई. ते पाहून कुंभार पोट धरधरून हसे
   माळी बिचारा उगाच राही. पुढे एकदा विश्रांतीच्या जागी उंट खाली बसला व मडकी होती त्या कुशीला कलंडला. तेव्हा सार्‍या मडक्यांचा चुरा झाला. ते पाहुन कुंभार फार कष्टी झाला. यावर माळी वरील वाक्य म्हणतो. म्हणजे आपल्या हाती बरेवाईट होण्याचे थोडेच आहे?) दुसर्‍याचे नुकसान झालेले पाहून आनंदू नये. आपल्यावरहि कधी तशी पाळी यावयाची
   त्याचा नेम नाही.