संकुल [saṅkula] a.
Confused.
Thronged with, crowded or filled with, full of; नक्षत्रताराग्रहसंकुलापि ज्योतिष्मती चन्द्रमसैव रात्रिः
[R.6.22;] [Māl.1.2.] Disordered, perplexed; अन्योन्यप्रतिघातसंकुलचलत्कल्लोलकोलाहलैः
[U.2.3.] Inconsistent.
Thick, dence (as smoke).
Violent, intense.
लम् A crowd, mob, throng, collection, swarm, flock; महतः पौरजनस्य संकुलेन विघटितायां तस्यामागतोऽस्मि
[Māl.1;] [Pt. 1.7.] A confused fight, melee; तस्मिंस्तथा संकुले वर्तमाने
[Mb.3.134.22.] An inconsistent or contradictory speech; e. g. यावज्जीवमहं मौनी ब्रह्मचारी च मे पिता । माता तु मम वन्ध्यैव पुत्रहीनः पितामहः ॥.
Distress, destruction (नाश); प्राविशत् संकुलं तत्र शलभा इव पावकम्
[Rām.7.19.16.]