आश्रीदत्त विजय - अध्याय दहावा

श्रीगणेशाय नमः । ॐ गणेशदत्त गुरुभ्यो नमः । श्रीदत्त विजय सिद्ध ग्रंथ । ग्रंथ लेखन जव चालत । अनेक दिव्य अनुभव येत । ग्रंथ लेखन करताना ॥१॥

स्मिता असे ध्यान करीत । ध्यानात सरस्वती सांगत । दिव्य ग्रंथ निर्माण होत । आहे घरी ताईंच्या ॥२॥

स्मिता ताईंचे घरी येत । ग्रंथ लेखन चालले पाहात । नवदुर्गा देवी दिसत । ग्रंथ लेखन करताना ॥३॥

ग्रंथाच्या अक्षरा अक्षरात । दत्त दुर्गा भरोन राहात । अनेक देवता येथ । दत्त आज्ञे राहिल्या ॥४॥

पुरवावया भक्त मनोरथ । शिवशक्ती ग्रंथ सिद्ध करीत । प्रपंच आणि परमार्थ । साध्य होतील पठणाने ॥५॥

सर्व इच्छा होतील पूर्ण । भक्तकाम कल्पद्रुम । ऐसे ग्रंथ महिमान । स्वये शंकरे सांगितले ॥६॥

अक्षरे दिसती तेजोमय । ग्रंथ दिसे प्रकाशमय । ऐशी अनुभूती होय । स्मितासी ग्रंथ दर्शनाने ॥७॥

करिता ग्रंथ पठण । देवता देती दर्शन । घरी करिता ग्रंथ पठण । प्रार्थना पूर्ण होतसे ॥८॥

औदुंबर वृक्षातळी बैसोन । करिता ग्रंथ पारायण । तीन सहस्र करिता आवर्तन । दत्त प्रसन्न होतसे ॥९॥

नद्यांचे संगम स्थान । तेथे औदुंबर तीन । ऐसे असेल जर स्थान । सिद्धी तात्काळ मिळे तेथे ॥१०॥

औदुंबर नदी किनारी । बैसोनी जो पारायण करी । दिव्यदृष्टी त्यासी सत्वरी । प्राप्त जाणा होतसे ॥११॥

होता वाचन पूर्ण । करावे सोऽहम्‍ ध्यान । ऐसे करिता साधन । दत्त प्रसन्न होतसे ॥१२॥

ऐशा देव - देवता । स्मितासी सांगती देखा । ऐकोनी परमानंद चित्ता । तिच्या पाहा होतसे ॥१३॥

श्रीशैल पर्वतात । स्वामी होते तप करीत । ऋषी देवता तेथ । अनेक भेटती स्वामींना ॥१४॥

अगस्तीऋषी भेटत । भृशुँडऋषी भेटत । शांततपा महाख्यात । येवोनी भेटती तेथवरी ॥१५॥

कुमारस्वामी साधक । होता तेथे साधना करीत । शिवलिंगातूनी बाहेर येत । दत्तावधूत श्रीस्वामी ॥१६॥

शिवलिंगातून येवोन बाहेर । म्हणती मजजवळी ये सत्वर । येवोनी नागार्जुन सागर । सेवा करीत राहिला ॥१७॥

विरय्या नामे भक्त । गायी घेवोनी रानी जात । गायी चरती रानात । मागे फिरे विरय्या तो ॥१८॥

एके ठिकाणी बसत । पावा वाजवू लागत । एक भयंकर सर्प येत । द्वादश फडांचा तो असे ॥१९॥

पाहोनी सर्प भयंकर । विरय्या कापे थरथर । पावा वाजवी लावोनी जोर । सर्प मनाते रिझवाया ॥२०॥

थोडा वेळ पावा ऐकोन । सर्प जाई निघोन । विरय्या गाई वळवोन । घराकडे निघतसे ॥२१॥

जलप्रवाह वाटेत । तेथे तो स्नान करीत । विचार करी मनात । उद्या मारावे सर्पासी ॥२२॥

ऐसा जव विचार करीत । एक साधू तेथे येत । म्हणे चुकीचे विचार मनात । का ? करिसी विरय्या तू ॥२३॥

त्यासी सर्व हकिकत । विरय्या सांगोनी म्हणत । त्या सर्पासी जिवंत । उद्या ठेवणार नाही मी ॥२४॥

तव तो साधू म्हणत । श्रीस्वामी दत्तावधूत । राहाती तुझ्या गावात । त्यांचे दर्शन घेई तू ॥२५॥

ते सर्व खुलासा करतील । क्रोध तुझा जाईल । मीच तो सर्प म्हणोनी तात्काळ । साधू गुप्त होतसे ॥२६॥

विरय्या स्वामी पाशी येत । स्वामींसी सर्व निवेदित । स्वामी विरय्यासी सांगत । भाग्यवान तू खरा ॥२७॥

ते आश्वलायन ऋषी असत । दोन सहस्र वय असत । तुजला ते दर्शन देत । भाग्यवान अससी तू ॥२८॥

या श्रीगिरी पर्वतात । अनेक ऋषी असती राहात । भाग्यवंतासी भेटत । त्यातील एक तू असे ॥२९॥

ऐसे विरय्यासी सांगत । त्यासी बहु आनंद होत । तेव्हा पासोनी नेम करीत । नित्य स्वामी दर्शनाचा ॥३०॥

यती पोतलाच्या वाटेवर । मारुतिची मूर्ती सुंदर । उभी असे रस्त्यावर । कोणी तिसी पुसेना ॥३१॥

स्वामी पुसती लोकांसी । वाटेत टाकिले का ? मारुतिसी । तव सर्व लोक सांगती । वृत्तांत मारुतिमूर्तीचा ॥३२॥

हा मारुति गावात । पूर्वी होता देऊळात । परी भांडणे गावात । रोज होऊ लागली ॥३३॥

म्हणोनी त्यासी आणोन । दिले मार्गी ठेवोन । भांडणे तेव्हा पासोन । थांबली पाहा गावींची ॥३४॥

ऐसा ऐकोनी वृत्तांत । स्वामी हासती जोरात । म्हणती ग्रामस्थ भांडत । दोष देवासी देताती ॥३५॥

ऐसे म्हणोनी ध्यानस्थ । मूर्तीपासी बैसत । शक्ती स्वतःची ठेवीत । तया मूर्ती माझारी ॥३६॥

आज मारुति दर्शनासी । दूरदुरोनी लोक येती । प्रसाद खोबरे खावयासी । ग्रामस्थ राहती उभे तेथे ॥३७॥

ऐशा अनेक स्थानात । स्वामी स्वशक्ती ठेवीत । लोककल्याण कारणार्थ । ऐसे करिती श्रीस्वामी ॥३८॥

                            श्रीदत्त सूक्त

ॐ दत्तात्रेयो हरि कृष्णो । मुकुंदो आनंददायका । मुनी दिगंबरोबालो । सर्वज्ञो ज्ञानसागरः ॥३९॥

कार्तवीर्य सहस्रार्जुन । नारायण अच्युत माधवः । श्रीपाद श्रीवल्लभ नृसिंहसरस्वती । स्वामी समर्थ केशवः ॥४०॥

गिरनार मातापूर निवासी । स्मरणगामी ईश्वरासी । मेरु शिखरी वास जयासी । दत्तात्रेया नमो तुज ॥४१॥

भक्तकाम कल्पद्रुम । ऐसे जयाचे महिमान । स्मरताची येई धावोन । दत्तात्रेया तुज नमो ॥४२॥

भक्तोद्धारा कारण । सदैव राही देह धरोन । अनंतरुपी नारायण । नमन दत्ता तुजलागी ॥४३॥

नृसिंहवाडी औदुंबर । अबु पर्वत गाणगापूर । वास जयाचा निरंतर । नमन दत्ता तुजलागी ॥४४॥

सर्व सदगुणांचे माहेर । दान नम्रता परोपकार । ऐसा दाता मनोहर । नमन दत्ता तुजलागी ॥४५॥

दाता म्हणोनी कीर्तिवंत । म्हणोनी तुज म्हणती दत्त । ब्रह्मा विष्णू महेश एक होत । नमन दत्ता तुजलागी ॥४६॥

सर्व येथे राहणार । काही न येई बरोबर । एक दत्त महेश्वर । नमन दत्ता तुजलागी ॥४७॥

सत्कर्म आणि सदाचार । करी जीवासी ईश्वर । उपदेश ज्याचा निरंतर । नमन दत्ता तुजलागी ॥४८॥

हे दत्तसूक्त नियमित । भक्तिभावे जो पठण करीत । दत्त तयाच्या ह्रदयात । येवोनिया राहतसे ॥४९॥

                            इति श्रीदत्तसूक्त

सर्व येथे राहणार । काही न येई बरोबर । सत्कर्म आणि सदाचार । हेचि जीवाचे सांगाती ॥५०॥

परोपकार ईश्वरभक्ती दान । याने भेटे नारायण । ईश्वराचे नामस्मरण । सदैव करावे भक्तांनी ॥५१॥

ऐसे स्वामी दत्त । सदैव भक्तांसी सांगत । दया क्षमा शांती जेथ । ईश्वर राहे तेथवरी ॥५२॥

अल्लमप्रबू स्थानात । एकदा जाती श्रीदत्त । त्याच वेळी स्मिता असत । ध्यानस्थ घरी बसलेली ॥५३॥

ती पाहे ध्यानात । अल्लमप्रभू ज्योती स्वरुपात । स्वामी समोर बैसत । संवाद करिती श्रीसवे ॥५४॥

ऐसे पाहे ध्यानात । ती ताईंसी सांगत । सर्वा आश्चर्य वाटत । दूरदर्शन सिद्धीचे ॥५५॥

दत्त जयंती निमित्त । असंख्य जमले भक्त । स्वामींसी सर्व विनवीत । भविष्य सांगा जगताचे ॥५६॥

भक्त विनंती ऐकोन । स्वामी सांगती कालज्ञान । म्हणती बहु संशोधन । होईल जाणा भूवरी ॥५७॥

दोन हजार तीस सालात । जग होईल सुखी बहुत । सात्त्विकता सर्वत्र । वाढेल जाणा निश्चये ॥५८॥

दोन हजार तीनशे श्याऐंशी सालात । दत्त पुन्हा अवतरत । योग विद्या अध्यात्मात । प्रगती होईल मानवाची ॥५९॥

एक धर्म होईल जगतात । मानवता हे सूत्र असत । ऐसा धर्म अस्तित्वात । भावी काळी येईल हो ॥६०॥

दोन हजार तीस पर्यंत । सर्वश्रेष्ठ होईल भारत । आणखी दोनशे वर्षांत । योगी असंख्य होतील हो ॥६१॥

भरो शांतीने विश्व । व्हावे आध्यात्मिक विश्व ! भक्ती ज्ञान प्रेमयुक्त । व्हावे अखिल विश्व हे ॥६२॥

सीमा व्हाव्या पुसट । कोणीही कोठेही राहोत । सर्वत्र प्रमे शांती असत । सर्वांसी सहकार सर्वांचा ॥६३॥

ऐसे व्हावे वातावरण । म्हणोनी करितसे तपाचरण । येत्या तीस वर्षांत पूर्ण । बदलेल सारे विश्व हे ॥६४॥

ऐसे सांगोनी श्रीदत्त । म्हणती जावे कर्दळीवनात । तेथोनी आलो पुन्हा परत । तेथेचि जावे वाटतसे ॥६५॥

ऐसे सांगोनी श्रीदत्त । कर्दळीवनी गमन करीत । परी सदभक्तांसी समवेत । आहेत ऐसे वाटतसे ॥६६॥

श्रीदत्त विजय ग्रंथाची ऐका । सांगतो आता अवतरणिका । प्रथम पासोनी सारांश निका । दशम अध्यायापर्यंत ॥६७॥

प्रथमाध्यायी मंगलाचरण । श्रीदत्ताचा झाला जन्म । योगी येती हिमालयातून । दर्शन देण्या बाळाला ॥६८॥

श्रीगुरुचरित्र पवित्र ग्रंथ । स्वये दत्त आणोन देत । दत्तमूर्ती मंत्र प्राप्त । होई त्याच अध्यायी ॥६९॥

कैसी करावी साधना । हे सांगितले साधू जनां । योगमार्गाचा महिमा । द्वितीयाध्यायी वर्णिला ॥७०॥

तैसेचि या अध्यायात । समर्थ चिदंबर दीक्षित । लीला करिती अदभुत । ऋषी दर्शन देताती ॥७१॥

अनेक क्षेत्रे पाहोन । येती रत्नागिरी लागोन । भक्त मनोकामना पूर्ण । करिती तिसरे अध्यायी ॥७२॥

महाशून्याचे साधन । प्रकटले औदुंबरातून । कॅनडामध्ये दर्शन । दिधले चौथ्या अध्यायी ॥७३॥

प्रकटोनी सुमतीच्या दारी । पुत्र पतीसी ठीक करी । व्याघ्र प्रदक्षिणा करी । पाचवे अध्यायी स्वामींसी ॥७४॥

कुंकुमाचा वर्षाव होत । होई ताईंसी देवत्त्व प्राप्त । कृष्ण पाणी पीत । सहावे अध्यायी हे कथा ॥७५॥

जप करी शेतात । पाखरे पीक न खात । सुरेखाचा पाय ठीक करत । सातवे अध्यायी श्रीस्वामी ॥७६॥

अन्नपूर्णाम्मासी कृष्ण दिसत । वृक्ष पाणी मागत । भक्त इच्छा पुरवीत । आठवे अध्यायी श्रीस्वामी ॥७७॥

नववे अध्यायी ऋषी दर्शन । गंडांतर गेले टळोन । ताई देवी असती म्हणोन । शांतादुर्गा  सांगतसे ॥७८॥

श्रीदत्त विजय ग्रंथ महिमान । दशमाध्यायी केले वर्णन । भक्ता सांगोनी कालज्ञान । कर्दळीबनांत गेले ते ॥७९॥

श्रीदत्त विजय दिव्य ग्रंथ । पठणे पुरती मनोरथ । येथे जागृत परमार्थ । अक्षरी असे भरलेला ॥८०॥

या अध्यायाचे करिता पठण । परमार्थी प्रगती होईल जाण । नित्य ग्रंथ करिता पठण । आत्मज्ञान होतसे ॥८१॥

॥ अध्याय दहावा ॥ ॥ ओवी संख्या ८१॥

॥ श्रीदत्त विजय ग्रंथ समाप्त ॥

॥ एकूण ओवी संख्या ९१९ ॥