उलटादमान आयाजी आया । सेवक खामींचें मानिना ॥ध्रु०॥
जिकडे तिकडे माजले टोळ । दुनियेचें वाटोळें झालें । मुलूख कुल उजाड हलकल्होळ ।
आंगावरती चमक्यांची ओळ । घालतील कुठवर हळदी बोळ । राहिना कोठें मकाला (?) डोळा ।
कार्लीं भेंडया वांगिं पडवळें । जसा माल बापाचा बापाचा । बांधिति मोटारे मोटा ।
सत्कर्माचा तोटा । समय खोटारे खोटा ॥उलटा०॥१॥
कलिमहात्म्य उफराटें । होऊं लागलें खर्याचें खोटें । खाटमार ऐकिलांत कोठें ? ।
ज्याला न भरवतीं आपुलीं पोटें । ते जसे मोंगलाचें बेटे । फिरवुनि ठेवितात पागोटें ।
महार पोरग्याच्या गळ्यांत गाठये । हुर्डा खाउनि बनले बेटे । फार माजले गांटे गोटे ।
उलटा दमाना आयाजी आया । सेवक स्वामींचें मानिना ॥२॥
धामधूम चोहोंकडेच गर्दी । पठाण कंपु आरब गारदी । जिकडे तिकडे फांसे पारधि ।
लोक मिळाले महा बेदर्दी । ज्याला मिळेना भाकर अर्धी । त्याला बसाया घोडी जर्दी ।
त्यासी बडेजाव आठ चांरदिं । सवेंचि झाली भाऊ गर्दी । तशामधें जे होते दर्दी ।
पार पडले मर्दामर्दी । दुनियेचा फुटाणा झालारे झाला । सेवक स्वामींचें मानीना ॥३॥
घर बिगारी भलताच धरावा । ब्राह्मण शूद्र शोध न करावा । जेथिल मुक्काम तेथेंच न्यावा ।
वस्त्रें घेऊन नागवावा । त्याला माघारा बोडका लावावा । त्याला दुसरा शिपाई भेटावा ।
त्याणेंच पुढें दामटत्वा । असा अवघि वेळ यावा जावा । ज्याचा गहूं हरबरा लुटावा ।
तोच बिगारी पुढें पिटावा । गांवकर्यांचा प्राण अटावा । पाटिलबाबा पळोनि जावा ।
गरिब एखादा हातिं लागावा । त्याचे मतें पाटिल बाबा । माराखालीं भोत भरावा ।
खंडणीचा ठराव ठरवावा । त्याचे जिवाला हा प्रळय झालारे झाला ॥सेवक स्वा० ॥४॥
हातांत भाला जेवूं घाला । कोण कुणाचा गुरु ना चेला । भलताच धमकावी भलत्याला ।
चोर दंडितो कोतवालाला । हा एक दाखला मिळाला पतिव्रता मुकली प्राणाला ।
शिनळ चढली लौकिकाला । सांगत फिरते ज्याला त्याला । एक जात टोपीवाला ।
मीं नाहिं भ्यालें पन्नासांला । अनंतफंदी सांगे जनाला । उलटा दमाना आयाजी आया । सेवक स्वा० ॥५॥