एकनाथी भागवत - श्लोक ३ रा

नाथमहाराजांचा हा प्रासादिक ग्रंथ परमपूज्य असल्याने यावर भक्तजनांची आदरबुद्धी आहे.


सङंग न कुर्यादसतां शिश्नोदरतृपां क्वचित् ।

तस्यानुगस्तमस्यन्धे पतत्यन्धानुगोऽन्धवत् ॥३॥

शिश्नोदरार्थ आसक्त । स्वधर्मत्यागें अधर्मरत ।

ऐसे जे विषयासक्त । ते जाण निश्चित असाधू ॥४०॥

ऐसे जे असाधु जन । त्यांसीं सर्वथा आपण ।

संगती न करावी जाण । कायावाचामनःपूर्वक ॥४१॥

वोढाळेचे संगतीं पाहें । क्षणभरी गेलिया धर्मगाये ।

त्या क्षणासाठीं पाहें । लोढणें वाहे निरंतर ॥४२॥

यालागीं दुर्जनाची संगती । क्षणार्धें पाडी अनर्थी ।

मुमुक्षीं ऐशियाप्रती । अणुमात्र वस्ती न वचावें ॥४३॥

लोहाराची आगिठी जैसी । सहजें पोळी भलत्यासी ।

दुर्जनाची संगति तैशी । पाडीं अपभ्रंशीं भाविकां ॥४४॥

अवचटें असाधुसंगती । जोडल्या वाढे विषयासक्ती ।

तेणें उठी अधर्मरती । विवेक-स्फूर्तिघातक ॥४५॥

मावळल्या विवेकवृत्ती । अंध होय ज्ञानस्फूर्ती ।

आपण आपली न देखे गती । जेवीं आभाळीं राती अंवसेची ॥४६॥

जेवीं अंधें अंध धरिल्या हातीं । दोघां पतन महागर्ती ।

तेवीं अविवेकाचिया स्थितीं । अंधतमा जाती विषयांध ॥४७॥

कुसंगाचा जो सांगात । तेणें वोढवे नरकपात ।

अनुताप सोडविता तेथ । तें ’ऐलगीत’ हरि सांगे ॥४८॥

N/A

References : N/A
Last Updated : September 19, 2011

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP