॥ श्रीगजानन प्रसन्न ॥
श्रीगणेशाय नमः । श्रीगुरुस्वानंदाय नमः ।
जय जय सदगुरु परमगुरु । व्यंकटेश चैतन्य सागरु ॥
तुझे कृपेचा दिनकरु । स्वानंदतरु उगवला ॥१॥
स्वानंदाचेनि आनंदे । आल्हाद झाला तुझेनि बोधे ॥
चंद्रामृते चकोरवृंदे । तृप्त विविधे पैं जैसी ॥२॥
कूर्मदृष्टि अवलोकन । तेणें बालका समाधान ॥
तेंचि तयाचे पयः पान । कणव समान करिसी कीं ॥३॥
मतिमंद परि तुझा दास । आळसी दुर्जन मी सर्वास ॥
माझे अंगिकारिसी दोष । केवढें यश तुजलागीं ॥४॥
यश अपयश तुज न लगे । माझी बुद्धि बरळूं लागे ॥
वृथा न बोलतां ग्रंथवेगें । सवेग वेगें करिशी कीं ॥५॥
तुझी जिव्हा सरस्वती । अलभ्य लाभें फळली मती ॥
मत्रिभ्रंशामाजि स्फूर्ती । कृपामूर्ती तव सत्ता ॥६॥
तुझे कृपेचा विस्तारु । वृद्धि पावला विवेक मेरु ॥
जन्मांधासी दिनकरु । भासला साचारु तत्प्रायें ॥७॥
वृक्ष बीजाचा अंकुरु । बीज होये वृक्षाकारु ॥
बीज वृक्ष उभय तरु । अद्वय साचारु भिन्नत्वें ॥८॥
गुरु अद्वयानंदरुपा । तव कृपेचा मार्ग सोपा ॥
अंतर्गृहीं लाविल्या दीपा । प्रकाश घे पां गृहभरी ॥९॥
किंवा दिनमणी प्रकाशे । स्वयंप्रकाश अविद्या भासे ॥
तमतेज तेथें समूळ नसे । साक्ष अनायासें सदगुरु ॥१०॥