ऋग्वेदवाक्य पठण भावें । करिती प्रज्ञान वैभवें ॥
वेदान्त महावाक्य गौरवें । शुद्ध अवयवे शोभती ॥१०१॥
पूर्वाध्यायीं प्रारंभ । दक्षिणाम्नाय केला स्तंभ ॥
परि हा आनंदाचा कोंभ । निजारंभ वोपिला ॥१०२॥
हें स्वानंदाचे वैभव । गुरुपरंपरा लाघब ॥
भक्तिमात्रें सुखार्णव । महानुभाव जाणती ॥१०३॥
प्रेमें गुरुची गुरुभक्ती । प्रेमें विकल्पातीत होती ।
प्रेमें सच्छिष्य सेवा करिती । विश्रांति पावती निजबोधें ॥१०४॥
गुरुविणें देव न दिसे । गुरुविणें कांही न भासे ॥
गुरु अंतर्बाह्य वसे । रिता ठाव नसे गुरुविणें ॥१०५॥
तैसा माझा पूर्ण गुरु । प्रगट झाला सर्वेश्वरु ॥
आतां करीन उपचारु । विश्वास धरुं दर्शनाचा ॥१०६॥
दर्शनें तात्काळ मुक्तता । नातळे तयासी बद्धता ॥
बद्धमुक्ततेची चिंता । नसे सर्वथा सेवकातें ॥१०७॥
जे सदगुरुचरणी रत । ते सहजची जीवन्मुक्त ॥
जीवन्मुक्त तेचि संत । न बाधित ज्यालागीं ॥१०८॥
जे चिरंजीव सुखरुप । ज्यासी नातळे त्रिविध ताप ।
त्यासी कैचा अहंकंप । तपती तप तपस्वी ॥१०९॥
तरी काय वांछिती कामना । कामना नरकाची वासना ॥
समस्त भ्रममात्र रचना । भ्रमणा कोणा नातळे ॥११०॥