कूल

हिन्दी (hindi) WN

See : धैर्यवान, शांत, तट

महाराष्ट्र शब्दकोश

 न. ( कर्ना .) लांकडाचा भोंक पाडुन त्यांत बसविण्यासाठीं तयार केलेलें लांकडाचें टोंक , खुंटी कूसुं .
१ वंश , जात , देवक इ० अर्थीं कुल पहा . २ तीर ; कांठ . ' श्रीगोदावरीच्या कूलीं । ; - ज्ञा १८ . १८०२ . ( सं . कूल )
 न. ( गो .) सोनाराची मजुरी . ( का . कूलि )

A Sanskrit English Dictionary

कूल  n.  n. a declivity, slope, [RV. viii, 47, 11]
 f. a shore, bank, [ŚBr. xiv]; [Nir.]; [Mn.] &c. ( ifc. [Pāṇ. 6-2, 121; 129 & 135]; f( आ)., [MBh. xiv, 1163])
a heap, mound, tope, [Car.]
a pond or pool, [L.]
the rear of an army, [L.]
धूमादि    N. of a locality g.
कूल   [ cf. अज-कूला, अनु-कूल, उत्-क्° &c.; cf. also Hib. cul, ‘custody, guard, defence, back part of anything’; col, ‘an impediment’; Lat. collis?]

Shabda-Sagara

कूल   r. 1st cl. ( कूलति) To cover, to hide, to screen, to enclose:
with अनु prefixed, to protect, to be kind to, as to a follower or dependent.
कूल  n.  ( -लं)
1. A bank, a shore.
2. A heap, a mound.
3. A pond or pool. 4. The rear of an army.
E. कूल् to cover, अच् aff.

ROOTS:

कूल् अच्