द्रुह्

{ druh }

A Sanskrit English Dictionary

द्रुह्    1. cl. 4. P. द्रु॑ह्यति ( ep. and metr. also Ā. °ते), [Br.]; [MBh.]; [R.] &c. ( pf. दुद्र्भ, [RV.], °हिथ, [AV.]; aor. अद्रुहत्, Gr., Subj. 2 sg. द्रुहस्, [MBh., 3] pl. द्रुहन् [with मा] [RV.; 2] sg. अद्रुक्स्हस्, [AitBr.]; fut. ध्रोक्ष्यति, [MaitrS.], द्रोहिष्यति, [Pāṇ. 7-2, 45]; द्रोग्धा, द्रोढा or द्रोहिता Gr.; inf. द्रोग्धवै, [Kāṭh.]; ind.p. द्रुग्ध्वा, द्रोछित्वा, द्रुहित्वा Gr.; -द्रुह्य, [MaitrS.])

to hurt, seek to harm, be hostile to ( dat.; rarely gen. [ [R. ii, 99, 23]; [Hit. ii, 121]] loc. [ [BhP. iv, 2, 21]] or acc. [ [Mn. ii, 144]]);

absol. to bear malice or hatred, [MBh.]; [Hit.];

to be a foe or rival, [Kāvyâd. ii, 61] :

Caus. द्रोहयति:

Desid. दुद्रोहिषति, दुद्रुह्° Gr.;

दुद्रुक्षत्, [Kāṭh.] ( cf. अभि- and दुध्रुक्षु).
द्रुह्   [Orig. ध्रुघ्; cf. Zd. druj; Germ. triogan, trūgen.]
द्रुह्  mfn.  2. mfn. ( nom. ध्रुक् or ध्रुट्, [Pāṇ. 8-2, 33]; wrongly द्रुक्; cf. नि॑द्रा-.) injuring, hurtful, hostile to ( gen. or comp.), [Mn.]; [MBh.]; [Pur.]
द्रुह्  mf.  mf. injurer, foe, fiend, demon, [RV.]; [Kāṭh.]
द्रुह्  f.  f. injury, harm, offence, [RV.]; [AV.]
द्रुह्   [ cf. Zd. druj; Germ. gidrog, gethroc.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

द्रुह् [druh]   4 P. (द्रुह्यति, द्रुग्ध)
To bear malice or hatred.
To seek to hurt or injure, plot maliciously or revengefully, meditate mischief; (generally with the dat. of the object of hatred); यान्वेति मां द्रुह्यति मह्यमेव सात्रेत्युपालम्भि तयालिवर्गः [N.3.7;] [Bk.4.39.]
द्रुह् [druh] a.  a. (At the end of comp.) (Nom. sing. ध्रुक्-ग्, ध्रुट्-ड्) Injuring, hurting, plotting or acting as an enemy against; पुरः क्लिश्नाति सोमं हि सैंहिकेयोऽसुरद्रुहाम् [Śi.2.] 35; [Ms.5.9.] -f. Injury, damage.

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

See : बाध्