धम

{ dhama }

हिन्दी (hindi) WN

noun  भारी वस्तु के गिरने से उत्पन्न शब्द   Ex. धम सुनकर सब बाहर निकल आए ।

ONTOLOGY:

गुणधर्म (property) ➜ अमूर्त (Abstract) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

धम्म धमक

Wordnet:

asm ধম

bd धाम

ben ধম্

guj ધમ

kan ದಬಕ್

kas دَرٛنۍ

kok घब्ब

mal ഢപ്പേ ശബ്ദം

mni ꯗꯣꯡ

nep ध्वाम

ori ଭୁସ୍

pan ਧਮਕ

tel ధన్‍మనే శబ్ధం

urd دھم

महाराष्ट्र शब्दकोश

 पु. मृदंग , संबळ यांचा खरजांतला आवाज देणारा भाग ; संबळाच्या डाव्या हाताकडील भागाचे नांव . हे भांडे उजव्या बाजूच्या भागापेक्षा आकाराने दीडपट मोठे असते . बंब ; धूम . [ ध्व . ]
 पु. मृदंग , संबळ यांचा खरजांतला आवाज देणारा भाग ; संबळाच्या डाव्या हाताकडील भागाचे नांव . हे भांडे उजव्या बाजूच्या भागापेक्षा आकाराने दीडपट मोठे असते . बंब ; धूम . [ ध्व . ]

A Sanskrit English Dictionary

धम  mfn.  mfn. blowing, melting ( ifc.; cf. करं-, खरिं-, जलं- &c.)
धम  m.  m. (only [L.]) the moon
N. of ब्रह्मन्
of यम
of कृष्ण.

The Practical Sanskrit-English Dictionary

धम [dhama] a.  a. (-मा,
-मी  f. f.) [धम् ध्माने-अच्] (Usually at the end of comp.)
Blowing; अग्निंधम, नाडिंधम.
Melting, fusing.
मः The moon.
An epithet of Kṛiṣṇa.
Of Yama, the god of death.
Of Brahmā.

Shabda-Sagara

धम  mfn.  ( -मः-मा-मं) One who blows a fire or a trumpet.
 m.  ( -मः)
1. A name of the moon.
2. KRISHNĀ.
3. A name of Yama.
4. BRAMHĀ, or the Supreme Spirit,
E. ध्मा to blow, affix अच् .

ROOTS:

ध्मा अच् .