उल्लासः [ullāsḥ] 1 Joy, delight; सोल्लासम्
[U.6;] सकौतुकोल्लासम्
[U. 2;] उल्लासः फुल्लपङ्केरुहपटलपतन्मत्तपुष्पंधयानाम्
[S. D.] Light, splendour.
(In Rhet.) A figure of speech in which a reference is made to the merits or demerits of one thing by comparing or contrasting the merits or demerits of another; अन्यदीयगुणदोषप्रयुक्तमन्यस्य गुणदोषयोराधान- मुल्लासः R. G. for example see R. G. ad. loc.; cf.
[Chandr.5.131.133.] A division of a book, such as chapter, section &c.; as the ten Ullāsas of the Kāvyaprakāśa.
Beginning, commencement.
Growth, increase; न तेषां युगपद्राजन् ह्लास उल्लास एव वा
[Bhāg.7.1.7.] -a. Pleasing, delightful; मुक्ताफलैश्चिदुल्लासैः
[Bhāg.9.11.33.]