मुण्ड [muṇḍa] a. a. [मुण्ड्-घञ्]
Shaved, bald; रावणश्च मया दृष्टो मुण्डस्तैलसमुक्षितः
[Rām.5.27.19;] चरन् भैक्ष्यं मुनिर्मुण्डः
[Mb.12.] 9.12.
Lopped, stripped of top leaves.
Blunt, pointless.
Ved. Hornless.
Low, mean.
ण्डः A man with a shaved or bald head; स्वप्नेऽवगाहतेऽत्यर्थं जलं मुण्डांश्च पश्यति
[Y.1.272.] A bald or shaven head.
The forehead.
A barber.
The trunk of a tree stripped of its top-branches; मुण्डतालवनानीव चकार स रथव्रजान्
[Mb.6.16.14.] An epithet of Rāhu.
N. N. of one of the twelve principal Upaniṣads; मुण्डमाण्डूक्य- तित्तिरिः. -m. pl. N. of a people.
ण्डा N. of a plant (मुण्डीरिका).
Bengal madder.
A female mendicant of a particular order.
ण्डम् The head; अङ्गं गलितं पलितं मुण्डम् Śaṅkarāchārya.
Myrrh.
Iron. -Comp.
-अयसम् iron.
-आसनम् a particular posture in sitting.-चणकः a kind of pulse (कलाय).
-जम् steel.
-फलः a cocoa-nut tree.
मण्डली a number of shaven heads.
a number of troops of an inferior kind, a mere crowd or mob; वरमल्पबलं सारं न कुर्यान्मुण्डमण्डलीम्
[H.3.82.] -लोहम् iron.
-शालिः a kind of rice.