चित्तात राखावे समाधान ॥ चित्तांत ज्याचे राहिले समाधान । तोच भगवंताचा आवडता जाण ॥ ज्याचा विश्वास रामावरी । त्याला समाधान स्वीकारी ॥ माझे हित रामाचे हाती हा धरिता विश्वास । समाधान मिळत असे जीवास ॥ दु : ख ही परमात्म्याची इच्छा जाणून जो भगवंताचा झाला । त्याला देह प्रारब्धावर टाकता आला ॥ प्रारब्धाने देहाची स्थिति । हे सर्वच सांगती । पण त्यात मानता येते सुख समाधान । ध्याता एक रघुनंदन ॥ तात्पुरते काही तरी औषध घ्यावे । देहाच्या लोभात न सापडावे ॥ माझे सांगणे दुजे नाही । जोवर श्वासोच्छवास देही । तोंवर मुखी नाम पाही ॥ तरीपण मी सांगतो एक । ठेवावा रामावर विश्वास । तोच साह्यकारी होईल खास ॥
असावे शुध्द आचरण । करावे भगवंताचे स्मरण ॥ कर्तव्याची ठेवावी जागृति । त्यात भगवंताची राखावी स्मृति ॥ नामाविण नाही दुजे साधन । हे सांगत आले सर्व संतजन ॥ देहाचे अस्तित्व भगवंतासाठी । याहून नाही दुजी उच्च प्राप्ति ॥ देहाचे भोग देहाचे माथी । ऐसे सर्व सांगती । परि एक वाटतसे चित्ता । ते दूर होईल एक भगवंत चिंतिता ॥ भगवंतावाचून देहाचे सुखभोग । हे न मानिती साधुसज्जन ॥ आता जगणे रामासाठी । हा निश्चय मानावा चित्ती ॥ जगातील वैभव ऐश्वर्य संपत्ति । लौकिक आणि कीर्ति । हे परमात्म्यावाचून मातीमोल साधुसंत गणती ॥ आजवर झाले कष्ट फार । देहाचा भरवसा धरुन थोर ॥ देहाचे सुखसौख्य आदरसत्कार । हे प्रारब्धाधीन सत्य जाण ॥ मुलींनी खेळ मांडला । परि नाही कामाला आला । तैसा प्रपंची थोर झाला । परमात्म्याचा तो न म्हणावा भला ॥ रामापरते सत्य नाही । श्रुतिस्मृति सांगतात हेच पाही ॥ आता न ठेवावा जगी भरवसा । राम सखा करावा खासा ॥ रामाविण अन्य प्रीति । उपजे देहबुध्दीचे संगती ॥ आता रामा एकच करी ॥ तुझा विसर न पडो अंतरी ॥ आता जसे असेल तसे होऊ द्यावे । रघुनाथभजनी असावे ॥ मागील झाले होऊन गेले । पुढील येणार येऊ द्यावे भले ॥ आता न धरावा हव्यास । हेच वाटे जीवास ॥ जे जे करणे आणिले मनी । रामकृपे पावलो जगी । माझे आता काही । दुसरे मागणे नाही ॥ माझे कोणी नाही । मी कोणाचा नाही । जग आणि देह अगदी माझे नाही ॥ जे जे काही दृश्य पहावे । त्याचे रुपांतरच व्हावे । हा नेहमीचा अनुभव ठेविता चित्ती । समाधानाची होय प्राप्ति ॥