मी जेव्हा भजन करीत असे , त्या वेळेस मी आणि देव यांच्याशिवाय मला कुणीच दिसत नसे . तसेच तुम्हाला व्हावे अशी माझी इच्छा आहे , आणि तसे तुम्हाला होऊ शकेल म्हणूनच हे मी सांगतो आहे . प्रपंचात वागत असताना प्रत्येकाने अंतर्मुख होऊन आपले दोष काय आहेत ते हुडकून काढावे आणि ते घालविण्याचा प्रयत्न करावा . माझे अवगुण मला डोंगरासारखे दिसले पाहिजेत . प्रत्येकजण स्वत : च्या अवगुणांकडे दुर्लक्ष करुन , दुसर्‍याच्या अवगुणांकडे किंवा दोषांकडे पाहतो . त्याला स्वत : च्या डोळ्यातले मुसळ दिसत नाही , पण दुसर्‍याच्या डोळ्यातले कुसळ मुसळापेक्षा जास्त मोठे दिसते , हेच चुकते आपण दुसर्‍याचे दोष सांगू नयेत , आणि परनिंदा करु नये . रोज निजण्याच्या वेळेस , आपण दिवसभरात देवप्राप्तीसाठी काय केले आणि दुसर्‍याच्या निंदेत किती काळ घालवला याचा पाढा वाचावा , म्हणजे चित्तशुद्धी होत जाईल . रोज असे तुम्ही करीत जा , म्हणजे तीन महिन्यांत तुमचे चित्त शुद्ध होईल . चित्त शुद्ध होण्यासाठी दुसरा उपाय म्हणजे सत्संग . सत्संग करण्यासाठी संत कुठे पाहावेत ? आपण पाहू गेलो तर आपल्याला संत ओळखता येतील का ? संत आपल्यासारखेच देहधारी असतात का ? हल्लीच्या काळात संत पाहू गेल्यास सापडणे कठीण आहे . अशा वेळी दासबोध हाच सत्संग होईल . समर्थांनी सांगून ठेवले आहे की , जो विश्वासाने हा ग्रंथ वाचील त्याला माझा संग घडेल .
आपण संतांना देहात पाहू नये , तर ते जे साधन सांगतात , तेच ते होत , असे समजावे . त्यांनी चार गोष्टी करायला सांगितल्या आहेत : एक , निर्गुणत्व कळायला कठीण , म्हणून सगुणोपासना करावी . त्यानेच निर्गुणरहस्य कळेल . दुसरी गोष्ट नम्रता . अभिमानाने परमात्मा दुरावतो . सर्वांशी जो नम्र तो भगवंताला प्रिय असतो . तिसरी गोष्ट अन्नदान . कलियुगात यथाशक्ती अन्नदान करीत जावे . त्याचे महत्त्व फार आहे . चौथी गोष्ट म्हणजे भगवन्नामस्मरण अखंड ठेवणे . परमात्मप्राप्तीसाठी संतांनी नाम ही अजब वस्तू दिली आहे . संत भेटल्यावर , काही करायचे उरले आहे असे आपल्याला वाटताच कामा नये . ज्यांना ते वाटते , त्यांना गुरु भेटूनही भेट न झाल्यासारखेच आहे . आज एक यात्रा केली , उद्या दुसरी करायची राहिली , अशी इच्छा का असावी ? गुरु एकदा भेटला की आता काही कर्तव्यच उरले नाही असे ज्याला वाटते , त्यानेच गुरु भेटल्याचे सार्थक केले असे होते . गुरुआज्ञेपर्यंत दुसरे त्याला साधनच असते . तोच परमार्थ , आणि तीच त्याची तीर्थयात्रा होते . आणखी काही करायचे आहे असे त्याच्या ध्यानीमनीही येत नाही .