तूं विटेवरी सखये बाई हो करीं कृपा । माझे मन लागों तुझ्या पायीं हो करीं कृपा ।
तुं सावळे सुंदरी हो करीं कृपा । लावण्य मनोहरी हो करीं कृपा ।
निजभक्तां करुणा करी हो करीं कृपा । पंढरपुरीं राहिली ।
डोळां पाहिली । संतीं देखिली । वरुनि विठाई वरुनि विठाई ॥१॥
सच्चिदानंद अंबाबाई हो करीं कृपा । उजळ कुळदीपा ।
बोध करीं सोपा । येऊनी लवलाही येऊनी लवलाही ॥२॥
तुझा देव्हारा मांडिला हो करीं कृपा । चौक आसनीं कळस ठेविला हो करीं कृपा ।
प्रेमचांदवा वर दिधला हो करीं कृपा । ज्ञानगादी दिली बैसावया हो करीं कृपा ।
वरी बैसविली आदिमाया हो करीं कृपा । काम क्रोध मद मत्सर । दंभ अहंकार ।
त्यांचें बळ फार । सर्व सुख देई सर्व सुख देई ॥३॥
शुक सनकादिक गोंधळी हो करीं कृपा । नाचताती प्रेमकल्लोळीं हो करीं कृपा ।
उदो उदो शब्द आरोळी हो करीं कृपा । पुढे पुंडलिक दिवटा हो करीं कृपा ।
त्याने मार्ग दाविला निटे हो करीं कृपा । आई दाविली मूळपीठा हो करीं कृपा ।
बापरखमादेविवरु । सुखसागरु । त्याला नमस्कारू । सर्व सुख देई ॥४॥
*
पति जन्मला माझे उदरीं । मी झालें तयाची नोंवरी ॥१॥
पतिव्रता धर्म पाहा हो माझा । सर्वापरी पति भोगिजे वोजा ॥२॥
निर्गुण पति आवडे मज । आधीं माय पाठीं झालिये भाज ॥३॥
मी मायराणी पतिव्रता शिरोमणी । ज्ञानदेवो निरंजनीं क्रिडा करी॥४॥
*
निर्गुण निराकार दादा माहूर माझें गांव । शंकुन सांगावया आले यमाई माझें नाव ।
तये नगरीं वस्ती केली मी तरी आलें एकभावें । ऐसा माझा शकुन दादा चित्त देऊन ऐकावें॥१॥
कैकाय कैकाय बाबा दुरील माझा देश । शकुन सांगावया मी आलें कलियुगास ।
ब्रह्याविष्णु महेश पुसती शकुन आम्हांस । ऐसें निदान आम्हीं सांगितलें त्यास ॥२॥
धरित्री आकाश मज देखतां उप्तत्ती । चंद्र सुर्य दादा मज देखतां होतीं ।
ब्रह्याविष्णुमहेश मज देखतां उपजती। जेथें आहे शिव तेथें आदि शक्ती ॥३॥
दाही अवतार मज देखतां झाले । अकराही रुद्र दादा होऊनियां गेले ।
अठ्ठयाशीं सहस्त्र ऋषी मज देखतां जन्मले । ब्रह्मादि तेहतीस कोटी खेळविले ॥४॥
अठ्ठावीस युगें झाली चक्रवर्ती । कौरव पांडव गेले दादा नेणों किती ।
छ्प्पन्न कोटी यादव गेले दादा कोणी पंथीं । आम्ही तुम्ही जाऊं मागें कोणी न राहाती ॥५॥
पृथ्वीमध्यें दादा एका विपरीत होईल । बहीण भावां दोघाजणांचा विवाह लागेल ।
पांचा वरुषांची बाळा भ्रतार मागेल । सहा वरुषांची नारी गर्भिण होईल॥६॥
आणिक एक दादा माझा ऐकावा बोल। पृथ्वीवरती वारा थोर झुंजाट सुटेल ।
थोर थोर दादा पर्वत उडोनि जातील । अठराही जाती एके ठिकाणीं जेवतील ॥७॥
कलियुगाची दादा ऐकावी थोर । पुत्र तो होईल पित्याचा वैरी ।
भ्रतारा सोडोनी घरोघरीं फिरतील नारी। ऐसा माझा शकुन दादा ऐका निर्धारी ॥८॥
आणिक एक दादा माझे ऐका उत्तर । आकार जाईल अवघा होईल निराकार ।
जाती चंद्र सूर्य मग पडेल अंध:कार । धरित्री आकाश जाईल मग कैंचा दिनकर ॥९॥
आणिक एक शकुन माझा ऐकावा संतीं । तुम्ही मूळ पिठीं राहणें नाव माझें आदिशक्ती ।
अबेंचा व्यवहार त्राहे त्राहे आदिमूर्ति । एका जनार्दनीं प्रसन्न झाली आदिशक्ती ॥१०॥
*
सुवेळ सुदिन तुझा गोंधळ मांडिला वो । ज्ञानवैराग्याचा वरती फुलवरा बांधिला वो ।
चंद्र सूर्य दोन्ही यांचा पोत जळिला वो । घालुनि सिंहासन वरुते घट स्थापियेला वो॥१॥
उदो बोला उदो सदगुरु माऊलीचा वो ॥धृ॥
प्रवृत्तीचें आणि निवृत्तीचें घालुनि शुध्द आसन वो । ध्येय ध्याता ध्यान प्रक्षाळिलें चरण वो । कायावाचामनें एकाविध केलें अर्चन वो। व्दैतअव्दैतभावें दिलें आचमन वो ॥२॥
भक्ति वैराग्य ज्ञान यांहीं पूजियेली अंबा वो सद्रूप चिद्रूप पाहूनी प्रसन्न जगदंबा वो ।
एका जनार्दनी शरण मूळकदंबा वो। त्राहे त्राहे अंबे तुझा दास आहे उभा वो ॥३॥
*
सुदिन सुवेळ तुझा मांडिला गोंधळ वो । पंचप्राण दिवटे दोन्ही नेत्रांचे हिल्लाळ वो ॥१॥
पंढरपुरनिवासे तुझे रंगी नाचत असे वो । नवस पुरवी माझ्या मनींची जाणोनियां इच्छा वो ॥२॥
मांडिला देव्हारा तुझा त्रिभुवनामाझारी वो । चौक साधियेला नाभिकळस ठेविला वरी वो ॥३॥
बैसली देवता पुढें वैष्णवांचे गाणें वो । उद्गारें गर्जती कंठीं तुळशीचीं भूषणें वो ॥४॥
स्वानंदाचे ताटीं धूप दीप पंचारती वो । ओवाळली माता विठोबाई पंचभूतीं वो ॥५॥
तुझें तुज पावलें आतां नवस पुरवीं माझा वो । तुका म्हणे राखे आपुलिया शरणागता वो ॥६॥
*
सुंदर मुख साजिरें कुंडलें मनोहर गोमटीं वो । नागर नागखोपा केशर कस्तुरी मळवटीं वो ।
विशाळ व्यंकटनेत्र वैजयंती तळपे कंठीं वो । कांस पीतांबराची चंदन सुगंध साजे उटी वो ॥१॥
अति वरवंटा बाळा आली सुलक्षणा गोंधळा वो । राजस तेजोराशी मिरवे शिरोमणी वेल्हाळा वो ।
कोटी रविशशीप्रभा तेजें लोपल्या सकळा वो । नकळे ब्रम्हादिकां अनुपम्य हिची लीला वो ॥२॥
सांवळी सकुमार गोरी भुजा शोभती चारी वो । सखोल वक्षस्थळ सुढाळ पदक झळके वरी वो ।
कटीं क्षुद्र घंटिका शध्द करिताती माधुरी वो । गर्जती चरणीं वाकी अभिनव संगीत नृत्य करी वो ॥३॥
अष्टांगीं मंडित काय वर्णावी रुप ठेवणी वो । सोलीव शुद्ध रसाची ओतील लावाण्याची खाणी वो। सर्वकाळसंपन्न मंजुळ बोले हास्यवदनी वो । बहु रूपें नटली आदिशक्ति नारायणी वो ॥४॥
घटस्थापना गेली पंढरपुर महानगरीं वो । अस्मानी मंडप दिला तिन्ही तळांवरी वो ।
आंरभिला गोंधळ हिनें चंद्रभागेतीरीं वो । आली भक्तीकाजा कृष्णाबाई योगेश्वरी वो॥५॥
तेहतीस कोटी देव चांमुडा अष्ट कोटी भैरव वो । आरत्या कुरवंड्या करिती पुष्पांचा वरुषाव वो ।
नारद तुंबर गायन ब्रम्हानंदें करिती गंधर्व वो । वंदी चरणरज तेथें तुकयाचा बांधव वो॥६॥
*
फुगडी फूगे बाई फू । निजब्रम्ह तूं गे बाई परब्रम्ह तूं गे ॥धृ॥
मनचित्त धू । विषयावरी थू ॥१॥
एक नाम मांडी । दुजाभाव सांडी ॥२॥
हरि आला रंगीं । सज्जनांचे संगीं ॥३॥
सकळ पाहे हरि । तोचि चित्तीं धरीं ॥४॥
नमन लल्लाटीं । संसारेसी साटी ॥५॥
वाम-दक्षिण । चहूं भुजीं आलिंगन ॥६॥
ज्ञानदेवे गोडी । गेली संसारा फुगडी॥७॥
*
पवित्र सुदिन उत्तम दिवस दसरा । सांपडला ते साधा आजि मुहूर्त बरा।
गर्जा जयजयकार हरि ह्रदयीं धरा । आळस नका करुं सांगतों लहाना थोरां ॥१॥
याहो याहो बाईयांनो निघाले हरी । सिलंगणा वेगीं घेउनी आरत्या करी ।
ओवाळूं श्रीमुख वंदूं पाउलें शिरीं । आम्हां दैव आलें येथें घरींच्या घरीं ॥२॥
अक्षय मुहूर्त औटामध्यें साधतें । मग येरी गर्जे जैसें तैसें होत जाते ।
म्हणोनि मागें पुढें कोणी न पाहावें येथें । सांडा परते काम जाऊं हरी सांगातें ॥३॥
बहुतां बहुतां रीतीं चित्तीं धरा हें मनीं । नका गई करुं आईकाल ज्या कानीं ।
मग हें सुख तुम्ही कधी न देखाल स्वप्नीं । उरेल हाय हाय मागें होईल कहाणी ॥४॥
ऐसियास वंचता त्याच्या अभाग्या पार । नाहीं नाहीं नाहीं सत्य जाणा निर्धार ।
मग ही वेळ घटिका न ये अजरामर । कळलें असो द्या मग पडतील विचार ॥५॥
जयासाठीं ब्रम्हादिक झाले ते पिसे । उच्छिष्टाकारणें देव जळीं झाले मासे ।
अर्धांगीं विश्वमाता लक्ष्मी वसे । तो हा तुकयाबंधु म्हणे आलें अनायासे॥६॥