चोखियाचे घरा आले नारायणा । होउनी ब्राह्मण दिनें वृध्द ॥१॥
हातामध्ये कांठी सावळा जगजेठी । तुळसीमाळा कंठी बुका भाळीं ॥२॥
कांपत कांपत जातसे चांचरी । मोठा नटधारी घरघेणा ॥३॥
चोखियाचे घर पुसतसे लोकां । वैकुठीचा सखा भक्त काजा ॥४॥
दुरोनियां पाहे चोख्याची अंतुरी । तंव तो आला द्वारी चोखियाच्य़ा ॥५॥
हांसत कांपत मुखाने बोलत । लाळही गळत मुखावाटे ॥६॥
वंका म्हणे पंढरीचा राणा । देखिला नयनां सोयराई ॥७॥