श्रीभगवानुवाच ।
अहमित्यन्यथाबुद्धिः प्रमत्तस्य यथा हृदि ।
उत्सर्पति रजो घोरं ततो वैकारिकं मनः ॥९॥
मोहप्रमत्त विवेकशून्य । त्या पुरुषांच्या ठायीं जाण ।
देहात्मवादें अभिमानें । रजोगुणें खवळला ॥२६॥
जैसा मदिरापानें उन्मत्तू । विसरूनि आपुला निजस्वार्थू ।
मग अन्योन्य अनर्थू । आत्मघातू करूं धांवे ॥२७॥
तेवीं शुद्ध बुद्ध नित्यमुक्तु । हा विसरोनि निजस्वार्थु ।
रजोगुणें लोलंगतु । कामासक्तु नरू कीजे ॥२८॥
रजीं रंगल्या अभिमान । दुःखरूप तो दारुण ।
दुर्धर वाढे रजोगुण । विचारी मन तेणें होय ॥२९॥