खेट [khēṭa] a. a. [खे अटति, अट्-अच्; खिट्-अच् वा] Having a weapon, armed.
टः A village, small town or hamlet;
[Bhāg.1.6.11.] Phlegm.
The club of Balarāma.
A horse.
टः, टम् Hunting, chase.
A shield.
टम् Grass.
Hide, skin. (N. B.: At the end of comp. खेट expresses 'defectiveness' or 'deterioration', & may be rendered by 'miserable', 'low', 'vile', 'wretched' &c.; नागरखेटम् a miserable town.)
A village; नगराद्योजनं खेटं खेटाद् ग्रामोऽर्धयोजनम् (ब्रह्मानंद पु. Part I, II अनुषंगपाद Ch.7.V.III.); खेटानि धूलिप्राकारोपेतानि । (प्रश्नव्याकरणसूत्रव्याख्याने).
A village of cultivators; Rājadharmakaustubha, G. O. S. 72,
[P.12.] A village two miles long;
[Bibliotheca Indica 274,] Fase. I. p.145.