बिंब

हिन्दी (hindi) WN

   See : प्रतिबिंब

कोंकणी (Konkani) WN

 noun  खंयच्याय थरार सावन प्रकाश, ध्वनी, बी आपटून परत येवपाची कृती   Ex. भिंगा पसून प्रकाशाचें बिंब जाता

ONTOLOGY:

कार्य (Action) ➜ अमूर्त (Abstract) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

परावर्तन

Wordnet:

asm প্রতিফলন

ben প্রতিসরণ

guj પરાવર્તન

hin परावर्तन

kas عَکس , رِفلٮ۪کشَن

mal പ്രതിഫലനം

mar परावर्तन

mni ꯊꯛꯊꯣꯛꯔꯛꯄ

nep परावर्तन

ori ପ୍ରତିଫଳନ

pan ਪਰਾਵਰਤਨ

san परावर्तनम्

urd انعکاس , رفلیکشن

A dictionary, Marathi and English

   triangular reed, growing in rice-fields and wet places. 7 f S Popularly नागरमोथा.

Aryabhushan School Dictionary

 n   The disc of the sun. The body which casts the reflection.

महाराष्ट्र शब्दकोश

  न. 
  न. स्त्री . नागरमोथा . भातखाचरांत , दलदलींत उगवणारें त्रिधारी गवत .
   चंद्र , सूर्य , ग्रह इ० चें मंडळ . धूम्ररजांचीं . पिंजरीं । वाजतिया वायूतें जरी होकारी । कां सूर्यबिंबामाझारीं । आंधारें शिरे । - ज्ञा ९ . १२५ .
   सूर्यमंडल . जैसें बिंब तरी बचकें एवढें । परि प्रकाशा त्रैलोक्य थोकडें । - ज्ञा ४ . २१५ .
   आरसा , पाणी इ० च्या पृष्ठभागावर ज्याचें प्रतिबिंब दिसतें तो पदार्थ . याच्या उलट प्रतिबिंब .
   राज्यादि अधिकारावर असतां पराक्रमादि गुण असोत किंवा नसोत पण ज्याच्या उपस्थितीमुळें खालच्या माणसांना शोभा येते , आवेश चढतो असा पुरुष , पदार्थ . सरदारलोक जाऊन लढाई देतील परंतु राजाचा पुत्र उगीच बिंब म्हणून बरोबर घ्यावा .
   ( साहित्य ) दृष्टांत , प्रमाण इ० नीं प्रतिपादन करावयाचा विषय ; प्रतिपाद्य अर्थ .
   मूर्ति ; प्रतिमा . तो चालतें ज्ञानाचें बिंब । तयाचे अवयव ते सुखाचे कोंभ । - ज्ञा १० . ७७ .
   ओंकाराची अर्धमात्रा . तंववरी तो समीरु । निराळीं कीजे स्थिरु । मग , लग्नीं जेविं ॐकारु । बिंबीचि विलसे । - ज्ञा ८ . ११६ .
   प्रतिबिंब ; प्रतिच्छाया .
   ( पिकलेलें ) तोंडले . [ सं . ]
०दान  न. जन्मराशीस रवि किंवा चंद्र असतां ग्रहणाच्या वेळीं शांत्यर्थ करावयाचें सोन्यारुप्याचें बिंबदान .
०प्रतिबिंबभाव  पु. बिंबभूत व प्रतिबिंबभूत अर्थाचा परस्पर संबंध .
०फळ   बिंबाफळ बिंबीफळ - न . पिकलेलें तोंडलें . अधर दोन्ही जाले सधर । बिंबफळें रंगाकार । - एरुस्व ७ . २८ . भासे मनांत मजबिंबफळभ्रमानें । - र १५ . बिंबाधर - पु . ( काव्य ) तोंडल्याच्या फळाप्रमाणें असलेलें ओंठ ; तांबडें ओंठ . - वि . बिंबाप्रमाणें लाल ओंठ असणारी ( स्त्री , सुंदरी ). मधुरा , बिंबाधरा । - शारदा . [ बिंब + अधर ] बिंबोष्ठ - पु . खालचा ओंठ . बिंबोष्ठ तळहस्तें स्पर्शोनी । श्रीधर नाम उच्चारावें । - गुच ३६ . १५८ . [ बिंब + ओष्ठ ]