भञ्ज् [bhañj] I. 7 P. (भनक्ति, बभञ्ज, अभाङ्क्षीत्, भङ्क्ष्यति, भङ्क्तुम्, भग्न; desid. बिभङ्क्षति)
To break, tear down, shatter, shiver or break to pieces, split; भनज्मि सर्वमर्यादाः
[Bk. 6.38;] भङ्क्त्वा भुजौ 4.3; बभञ्जुर्वलयानि च 3.22; धनुरभाजि यत्त्वया
[R.11.76.] To devastate, destroy by pulling down; भनक्त्युपवनं कपिः
[Bk.9.2.] To make a breach (in a fortress).
To frustrate, foil, disappoint, baffle; पिनाकिना भग्नमनोरथा सती
[Ku.5.1.] To arrest, check, interrupt, suspend; as in भग्ननिद्रः.
To defeat, vanquish; क्षत्राणि रामः परिभूय रामात् क्षत्राद्यथाऽभज्यत स द्विजेन्द्रः
[N.22.133;] नृपा भीष्मादयो भग्नाः Pañch.2.41. -With अव to break down, shatter; वनस्पतिं वज्र इवावभज्य
[Ku.3.] 74.
प्र To break down, shatter, splinter.
to stop, arrest, suspend.
to frustrate, disappoint. -II. 1 U. (भञ्जयति-ते)
To brighten, illuminate.
To speak.
To shine.