मिरवोनि ज्ञान पसरिती ढोंग । निंदिती राजयोग मुर्खपणें ॥१॥
तेचि निःसंशय जाणावे अभक्त । तारक एकचि सत्य राजयोग ॥२॥
गुरुचिया दाप्तां लेखिती सामान्य । नेणोनि प्रमाण संतांचे तें ॥३॥
सांगतीं मोळियां सर्वाचि श्रेष्ठ मार्ग । संती राजयोग वाळिया हें ॥४॥
तयांपाशी स्थीर नोहावें क्षणैक । नाशे अक्षयसुख तयां संगे ॥५॥
सद्भावें रिघावें शरण योगियांसी । द्यावा पायांपाशी बळी जीव ॥६॥
नेदी संप्रदाय नेम आचरण । नोहावें शरण ऐशां काहीं ॥७॥
ऐसियाचा संग झाल्या क्षण एक । त्याहुनी नसे पातक ब्रह्माडींहीं ॥८॥
ढळों नये कोणी केलियांही विघ्न । साधावें संपुर्ण याचि देहें ॥९॥
हणें जनार्दन सकळ याचिसाठी । उघडी भ्रमताटी एकनाथा ॥१०॥