भेटला अवचित भाग्यें राजयोगी । पुसावे तयालागी सकळी प्रेमें ॥१॥
अथवा पडे कणी योगी हे आवांका । आणावे शिबिका गजरेशी ॥२॥
द्यावे अपार घन वस्त्रें अलंकार । पदार्थें उपचार राजभोग ॥३॥
देवो नये क्लेश दुःखद ते भोग । जेणे होय मंग संतोषासी ॥४॥
नेमें घ्यावें वर्षे द्वादश ठेवोनि । प्रेमे विनवोनि सकळीं नित्य ॥५॥
करों देवों नये श्रम योगियासी । आद्य हे देवासी वद्ययोगी ॥६॥
आवदे जें तेंचि पुरवावे सर्व । देवाचाही देव योगी ब्रह्मा ॥७॥
करावी सकळ योगियाचि सेवा । तेणे श्रीकेशवा तोष होये ॥८॥
सहज राजयोगी झालिया प्रसन्न मिटे जन्म मरण भवबंध ॥९॥
येवोनिया योगी झालिया अव्हेर । तेणे सर्वेश्वर होय दुःखी ॥१०॥
न करविती शरण स्त्रियापुत्रादिका । जाती ते नरका कल्पवरी ॥११॥
अंतरविती योगी भेटोनि श्रीराम । दंडी म्हणुनी यम आत्मवैरी ॥१२॥
फिरोनि सकळां विनवावें सप्रेम । वर्णोंनि महात्म्य योगियांचे ॥१३॥
नेमें नारी नरा करवावें शरण । तेणें वाढे पुण्य फळ कृपा ॥१४॥
न करितां न सधे आत्मसहित । अंतरे अनंत नलमे कही ॥१५॥
अनन्य शरण झाले योगियासी । घडले सर्व त्यासी केल्यावीण ॥१६॥
झाली दग्ध पापें कोटी अगणीत । जोडले पर्वत पुण्याचे ते ॥१७॥
योगयाग सर्व तयासी घडले । कुळें उद्धरिलें बेताळीस ॥१८॥
झाले हरि हर वश तोचि मुक्त । करोनि आलिप्त पापपुण्यें ॥१९॥
योगी यांची सेवा करी ब्रह्मा स्वयें । भोगोनि ऐश्वर्य देहे गेहें ॥२०॥
नामें उपासना कमें तपें घोर । होती चमत्कार थोर जनीं ॥२१॥
देतां ताप देहा होती प्राप्त सिद्धि । परी ते उपाधी क्षणीकची ॥२२॥
न तरती त्रिशुद्धी तेणें आपणची । येरां उघ्घाराची मात कैची ॥२३॥
अक्षय निजसिघ्घी योगेंचि पं प्राप्त । व्हावें ब्रह्मीं मुक्त देहेंचि तें ॥२४॥
म्हणोनि शरण व्हावें उपेदशिकें आधीं । होवोनि पूर्ण बोधी तारावें जना ॥२५॥
म्हणे जनार्दन तरले असंख्य कोटी । उघडी भ्रमताटी एकनाथा ॥२६॥