घर्मार्थ काम मोक्ष देह प्राण । जीवीत वित्त घन अंतर बाह्मा ॥१॥
सकळही सत्य अर्पावें गुरुसी । व्हावें देहें दासी विकोनिया ॥२॥
अर्पावे श्रीगुरुठायी प्रेम अमर्याद । जीवें अर्पण बोधें ब्रह्मभावें ॥३॥
देहांदि मी माझें म्हणो नये कांही । भावावें सकळही अर्पण हें ॥४॥
महाल मुलुख भोग घनदारा पुत्र । मोक्षधर्म अर्थ श्रीगुरुतोचि ॥५॥
करोनय कांही चुकोनी वंचना । कलिया पतना होय नेमें ॥६॥
न्हे अनुमव अक्षय ते मुख । झालिया वंचक प्राप्त कही ॥७॥
करो नेय गुरु असो तसौ श्रेष्ठ । जरी नोहे भेटी दिवस फार ॥८॥
तयापसोनीया न घडे आत्मप्राप्ती । प्राप्तीवीण गती ठाके अंती ॥९॥
न वचे सांगतां योग एकवेळा । भेटे वेळोवेळां गुरु कराव तोचि ॥१०॥
आनंदाचा सागरु राजयोग एक । नसोचि आणिक ब्रह्माडीही ॥११॥
असती येर बहु योग प्राणायाम । शिको नये श्रम व्यर्थ तेथें ॥१२॥
न भेटेचि तेणें देहीं तो इश्वर । न हींय उद्धार ऐहिकही ॥१३॥
म्हणती भेटे देव राजयोगावीण । नाही त्या समान मुढ जगी ॥१४॥
एकचि तारक विश्वा राज योग । व्यर्थ लक्ष योग भ्रम सर्व ॥१५॥
म्हणे जनार्दन लाभे सांटी वाटी । उघडी भ्रमताटी एकनाथा ॥१६॥