संतसंगाच्या महिमेचा अभंग - अभंग १४४

१४४.
धन्य धन्य धन्य सज्जनाचा संग । ज्ञान भक्तिरंग रंगावया ॥१॥
रंगावया मन चैतन्यस्वरूपीं । नाहीं दुजा ओपी ज्ञान ऐसें ॥२॥
ज्ञान ऐसें जागें जयाचे ह्रदयीं । नित्य त्याचे पायीं ठेवूं माथा ॥३॥
ठेवूं माथा अहंकार निरसोनी । सेवा संपादूनी राहूं तेथें ॥४॥
राहूं तेथें मन सर्वदा विश्रांती । संसाराची खंती आठवेना ॥५॥
आठवेना एका आपणांवांचोनी । जनीं मनीं वनीं घनदाट ॥६॥
घनदाट सुखस्वरूप आपुलें । अंतरीं धरिलें आत्मभावें ॥७॥
आत्मभावें निज दर्शनाचा लाभ । दिधला स्वयंभ गुरुराया ॥८॥
गुरुराया स्वामी ! समर्था ! वैष्णवा !। द्यावी निज सेवा कृष्णदासा ॥९॥