रूपक - हुंबरी.

समस्त मिळोनि गोपाळीं । तया यमुनेच्या पाबळीं ।
कृष्णे मांडिली धुमाळी । कळंबा तळीं  आनंद ॥१॥
वळूनि कांबळ्या वेठी । त्याही बांधिल्या मणगटीं ।
विवाद मांडिला निकटी । धुर्जटी कान्होसी ॥२॥
आतां कृष्णा कव्णे ठायीं । जासी तुजवरी आली डाई ।
आमची हमामा हुंबरी देईं । उभा राहें पैं कांगा ॥३॥
कृष्ण म्हणे मी एकवटू । तुम्ही आम्ही गडी वाटूं ।
गोवळी घातलासे हाटू । अति निकटू कान्हुसी ॥४॥
म्हणे बळीराम पहागा । बोल नव्हे तुम्हाजोगा ।
तुम्ही समर्थ श्रीरंगा । आम्हां कांगा भेटविसी ॥५॥
ऐसा सकळीं मान केला । तेव्हां कृष्ण संतोषला ।
आनंद चित्तासी पावला । म्हणे भला भला नाम्या ॥६॥